Rozdział 21

*** Francesca ***

- Diego możemy szczerze pogadać?

- A musimy ? 

- Tak , to dla mnie bardzo ważne 

- Więc słucham 

- Dlaczego zachowujesz się ... jakbyś był dwoma osobami ? 

- Franuś to nie ważne 

- Jestem twoją dziewczyną , chce wiedzieć 

- Skarbie mój nie wszystko musisz wiedzieć 

- Proszę - popatrzyłam mu w oczy 

- Idź do pokoju 

- Nie chce 

- Idź teraz !

- Znowu to robisz ! Mówisz , że mnie kochasz a potem mi rozkazujesz !

- Pocałuj mnie 

- Co ? - spytałam zdziwiona 

- Zrób to teraz nim będzie za późno ...

- Za późno na co ? 

Chłopak wstał z kanapy i chciał wyjść z pokoju.  Podbiegłam do niego i zrobiłam to o co prosił. Tak pocałowałam go. 

 - Dziękuje kochanie 

- Po co to było ? Czemu mnie olewasz ?

- Nie chce cię skrzywdzić 

- Nie rozumiem cie ...

- Od dawna nie radzę sobie z agresją , biję swoje dziewczyny przy pierwszej lepszej okazji , krzyczę na nie. To jest od mnie silniejsze , nie panuję nad tym. Podobasz mi się i nie chce zrobić ci krzywdy

- Nie wiedziałam , myślałam ze to lubisz.

- Nie lubie. Znaczy czasem mi się to podoba , ale zależy przy kim. Ciebie akurat nie lubię bić , pierwszy raz mi sie to przytrafiło.

- To komplement ?

- Nie wiem , proszę cie tylko byś mnie nie prowokowała 

- Dobrze i dziękuję że mi to powiedziałeś 

- Narkotyki mi w tym pomagają 

- O nie ! Poradzimy sobie z tym inaczej 

- Nie uda ci sie , Violetta już próbowała 

- Uderzyłeś ją kiedyś ?

- Tak ... parę razy nie wytrzymałem niestety 

- Ale nie widać żeby to zmieniło coś między wami 

- Wiem wybaczyła mi każde uderzenie

 - Jesteś taki przez poprawczak ?

- Chyba tak 

- Pocałunek ... on cie uspokoił ? 

- Gdy sie całujemy , wtedy jestem w innym świecie 

- Naprawdę ? - delikatnie się uśmiechnęłam 

- Tak , ale to nie czas na zwierzenia 

- No Diego - zaśmiałam się 

- Nie - kiwnął głową 

- Diego , no weź 

- Diego wiem że mnie słyszysz 

I tak w kółko powtarzałam , on tylko się śmiał, Poszedł do kuchni , ale nie dałam za wygraną i dalej go męczyłam. Wyjął z lodówki mleko , następnie wlał je do dwóch szklanek i wstawił do mikrofali.

- Nie lubię ciepłego mleka - skrzywiłam się

-  Pf ... to nie dla ciebie 

- Ej ! Mamy gości ?!

- Jacy my ? Ja mam 

- I robisz im mleko , a mi nie ?!

- Życie jest okrutne 

- Ja też chce mleko ...

- Podobno panienka nie lubi 

- Dieguś zrób mi mleczko - zrobiłam słodkie oczka 

 - Nie dostaniesz mleczka , ale kako

- Ojej dziękuję , a kto przychodzi ?

- Nikt wariatko 

- Jak to ?

- Tak sie pośmiać z ciebie trochę chciałem

- Jesteś okrutny i przystojny za razem 

- Przystojny ? - uśmiechnął się 

- Yyy ... powiedziałam to na głos ?

- Tak skarbie - zaśmiał się

- Uhhh 

Wyszłam z kuchni zła sama na siebie. To miały być moje myśli , a wyszło inaczej. Usiadłam na kanapie podkuliłam nogi , chowając w nich swoją twarz. Słyszałam jak brunet stawia szklanki na stoliku. Potem poczułam , że już siedzi obok i obejmuje mnie.

- Nie przejmuj sie tym , to miłe 

- Będziesz to wykorzystywał 

- Niby co ? To , że powiedziałaś że jestem przystojny ?

- Tak , jestem idiotką 

- Wcale nie jesteś i nie myśl tak o sobie 

- W życiu nic mi nie wychodzi , przynajmniej jak mnie porwałeś moi rodzice mogą w spokoju pracować , nie jestem dla nich ciężarem

- Oni cie kochają zaufaj mi 

- Chciałabym kiedyś tak po prostu zasnąć , zasnąć i już nie wstać 

- Nie wygaduj głupot 

- Zabijmy się razem ! - krzyknął

- Pogięło cie ?

- Nie będziesz już nikogo krzywdzić , sam mówiłeś że rodzice też cie nie kochają to dobre rozwiązanie dla nas oboje zróbmy to ...

_______________________________________________________________

 No dobra napisałam rozdział brawo dla mnie w końcu mi sie udało po 2 podejściu do tego. Martwią mnie troszkę komentarze ale 4 to chyba jeszcze nie tragedia.

1) Dlaczego Fran to zaproponowała ?

2) Zrobi sobie krzywdę ?

3) Co Diego "zmajstruje" ?