Rozdział 44

 Z dedykacją dla Julcix Verdes

*** Narrator ***

Krystian nie potrafił upilnować Violetty. Starał się mieć ją ciągle przy sobie , ale dziewczyna była bardzo mądra. Najpierw pocięła się w łazience , jednak Krystian ją powstrzymał zrobiła tylko dwa cięcia. Oczywiście wybuchła z tego wielka awantura. Chłopak ją uderzył , chociaż lekko się wahał. Gdy to zrobił opamiętał się i mimo tego że go odpychała przytulił ją. Kolejne cięcie zrobiła na jego oczach gdy wszedł ze śniadaniem. 

Po raz kolejny zaczęli się okropnie kłócić.  

- To już jest choroba do cholery !!!

- Chce umrzeć ! Pozwól mi !

- Nie pozwolę , zrozum to w końcu

- Ale ja chce ! 

- A mnie to nie obchodzi ! Jesteś mi potrzebna !

- Nikomu nie jestem potrzebna !

- Mi jesteś ! Nie rozumiesz , że przy tobie jestem inny ? 

Nie zauważyłaś tego , że cholernie mi się podobasz ? 

- Ja ... ja ... chce umrzeć ...

- Żałuje , że ci o tym powiedziałem ! 

Teraz nie mogę spać bo boje się , że zrobisz sobie krzywdę ! 

- Pozwól mi umrzeć ....

Podszedł do niej i ją przytulił. Czuł , że emocje nad nim górowały i w każdej chwili może ja uderzyć. Słyszał jak płacze , każda jej łza spadała na jego koszulkę. Nagle jakby coś go uderzyło , wpadł na pomysły.

- Wyjedziemy na małe wakacje 

- Co ? - otarła łzy 

- A no wakacje nad morzem 

- Nie chce ... 

- Chcesz skarbie chcesz jedziemy i koniec 

- Ale Krystian ... 

- Spróbuj mi się jeszcze raz pociąć 

- Proszę ... 

- Ja proszę. Jedziemy do Polski zobaczysz będzie fajnie 

*** Francesca ***

Siedzę w samolocie. Kupiłam tani bilet do Gdańska , nawet nie wiem gdzie to jest. Ale bilet był najtańszy , a chciałam by zostało mi trochę na jakiś hotel. Spróbuje znaleźć jakąś prace , może mi się uda zapomnieć o Diego. Koło mnie usiadł jakiś brunet. Zauważyłam że zmierzył mnie wzrokiem. Powiedział coś , ale w zupełnie obcym dla mnie języku. Patrzył na niego jak jakaś idiotka.

- Nie rozumiem - powiedziałam cicho 

- Aaa Włoszka trzeba było tak od razu

- Rozumiesz mnie ?

- Tak uczę się włoskiego chyba już dwa lata

- Po jakim języku do mnie powiedziałeś ?

- Po polsku , przywitałem się 

- Nic nie zrozumiałam 

 

- To dlaczego jedziesz do Polski ?

- Gdańsk jest  w Polsce ?

- Yyy ... to ty nie wiesz ?

- Wybrałam pierwszy lepszy samolot i trafiło na ten

- Dlaczego tak ?

- Nie ważne .... 

- No okej więc. Hej jestem Tomas mogę się przysiąść ? 

- Jasne , Francesca

Zapadła cisza , próbowałam ukryć moją rękę na której był bandaż. Modliłam się by już nic do mnie nie mówił. 

Po jakiś czterdziestu minutach odezwał się.

- Ktoś cie bił ?

- Nie , skąd niby to pytanie ?

- Bo mam wrażenie że się mnie boisz. Do tego ta ręką , którą tak bardzo chowasz. I wygląda jakbyś nie spała  przez kilka dni.

- To nie twoja sprawa co się ze mną dzieje ! 

- Ciszej Francesca 

- Sorka ... 

- Wszystko w porządku ? 

- Teraz już tak ...

- Uciekłaś od kogoś prawda ? Były chłopak ? Bił cie ?

- Tomas nie zadawaj tylu pytań 

Zapadła cisza , podeszła do nas jakaś pani. Zapytała coś po języku , którego nie rozumiałam. Ponownie patrzyłam jak idiotka. Po co ja wybrałam ten samolot. Jadę do kraju , który jest mi całkiem obcy.

- Pyta czy masz dowód 

- Nie mam - powiedziałam cicho 

On zaczął z nią rozmawiać. Ich język jest dla mnie niezrozumiały. Wciąż nowe słowo. Potem kobieta odeszła. A ja mu podziękowałam i zasnęłam.

______________________________________________________________ 

A no więc wena mi uciekła. 

Za dużo już chyba pisze. Macie tutaj taki rozdział nijaki.

1) Czy ktoś okradnie Fran z samolocie ?

2) Viola spotka Francesce ?

3) Diego szuka czarnowłosej dziewczyny ?