Rozdział 62

*** Krystian ***

Dostałem telefon od lekarza , że Diego i Francesca są w szpitalu. Sam wsiadłem od razu za kierownicę. Po paru minutach byłem na miejscu. Dowiedziałem się , że Francesca ma teraz operacje , Diego czuje się już dobrze choć nakrzyczał na lekarzy. Siedział w sali dali mu coś na uspokojenie. Miał jedynie plaster na czole.

- Siema stary. Jak się czujesz ? 

- Chujowo. Nie chcą mi powiedzieć co z Fran ! I co ty tu robisz ?

- Zadzwonili do mnie. 

- Dobra. Dzięki , że przyjechałeś. Pewno do niej co ?

- Stary. Nie spałem z nią mówiłem ci.

- Wiesz co z Francescą ?

- Podobno ma teraz operacje. Powiedzą jak będzie po. 

- Muszę do niej iść. 

- Nie możesz.

- Nie obchodzi mnie to ! Idę do niej!  Teraz !

Wstał i chciał wyjść. Pchnąłem go z powrotem na łóżko. Popatrzył na mnie , liczyłem że mi odda. A on nic , albo środki uspakajające działają , albo strasznie boi się o Francesce. On chyba serio bardzo ją kocha.

Kazałem mu siedzieć na tym głupim łóżku. Kiwnął głową , że rozumie. Wyszedłem z sali , spytałem pielęgniarki gdzie Fran ma tą operacje. Powiedziała , że w sali 35. Poinformowałem ją , że mój przyjaciel bardzo kocha swoją narzeczoną i będzie pod nią siedzieć. Zgodziła się , poszedłem do niego. Wstał i od razu wyszedł z sali. Szedłem obok , widziałem jego niepewne kroki. Usiadłem na ławce przed salą. On nerwowo chodził z kąta w kąt. Było widać , że widocznie zaczynała boleć go głowa. Wykonywał coraz mniejsze kroki.

- Diego usiądź chociaż na chwile.

- Po co ? 

- Tym , że zemdlejesz jej nie pomożesz.

 - To powinienem ja być. Ja powinienem tam leżeć nie ona !

- Uspokój się.

- To ja ją tyle czasu krzywdziłem ! Ja ją biłem ! Ja krzyczałem! 

- Diego.

- Ona to znosiła ! Była dzielna ! 

- Teraz ty bądź , siadaj tutaj. 

- Ona nie może teraz umrzeć. Ja ją kocham , to moja księżniczka ...

Usiadł obok , schował twarz w dłoniach. Nigdy go nie widziałem w takim stanie. On ją kocha , teraz to wiem. Nie mogę mu jej odbić. Chociaż bardzo bym tego chciał , to mój przyjaciel mimo wszystko. Ona też go kocha , to widać. W korytarzy zobaczyłem Violettę. 

- Diego. Będzie dobrze. 

- Viola ?

- No tak , wiem posprzeczaliśmy się , ale jesteś moim bratem. 

- Przyjechałaś ... 

- Oczywiście , zawsze będę cie wspierać. Kocham cie , a ją lubię.

- Nie znosisz jej.

- To nie tak , jestem na nią zła. Ale nie chce by coś jej się stała. Diego ja widzę , że ją kochasz. przepraszam za rano. Nie chciałam.

- Kocham cie siostrzyczko. 

- Ja ciebie też. Razem to przetrwamy. Ożenisz się z Fran , zostanę ciocią. Macie przed sobą wielką przyszłość ja to wiem spokojnie. 

Chłopak ją przytulił. Mówiła to by pocieszyć Diego. Sam widziałem w jakim jest stanie. Diego wstał i znowu zaczął nerwowo chodzić pod drzwiami. Violetta spojrzała na mnie , płakała. Kiwnąłem głową by podsunęła się bliżej. Zrobiła to , przytuliłem ją. Wtuliła się mocniej , zamknęła oczy. Zobaczyłem parę idącą w naszą stronę. Gdy byli już blisko dostrzegłem , że to Leon z swoją narzeczoną.

 - Leon ty tutaj ? - spytał Diego

- Wiesz , że zawsze będę stał za tobą murem.

- Dzięki. - spojrzał na Violette 

- Hej Viola. - powiedział Leon 

- Hej ... 

Zapadła cisza , Violetta mocniej się we mnie wtuliła. Dlaczego wcześniej na to nie wpadłem. Mogłem zaprosić Leon , wtedy szybko była by moja. W pewnym momencie Diego stanął w miejscu. Popatrzył na nas. O dziwo w takiej chwili się uśmiechnął.

 - Mam przyjaciół ... nie wiedziałem o tym ...

- Masz i będziesz miał. - rzekłem

- Zawsze byliśmy zgraną paczką , mimo wszystko będziemy blisko.

- Masz racje Leon , dziękuje wam. - powiedział

____________________________________________________________

Macie rozdział dzisiaj , gdyż mam wene. I z tego rozdziału jestem bardzo zadowolona. W końcu z czegoś jestem zadowolona ha ha ha Podejrzewam , że jutro też napisze , lub dzisiaj po 22 dodam.

1) Viole i Leona znowu coś połączy ?

2) Diego dowie się nareszcie co z jego dziewczyną ?

3) Czy to wydarzenie go zmieni ?