Rozdział 65

*** Diego ***

Nie wiedziałem co mam sądzić , utkwiły mi w głowie słowa lekarza. Co jeśli ona sobie nie przypomni. Ona nic nie pamięta , mnie , Violetty nawet nie wie kim jest. Zastanawia mnie jeszcze jedno , czemu tak bardzo zachciało jej się seksu. Usłyszałem Krystiana.

- I co robimy ?

- Nie wiem do cholery ! Jestem wściekły.

- Masz jakiś pomysł ?

- Kurwa nie ! Co mam ją porwać ?! Krzyczeć na nią ! Bić ją ! Karać ! I jeszcze dać ci ją zgwałcić ! Po moim trupie !

- A coś milszego ?

- Nie wiem.

- Diego zastanów się. Zaczniemy od miłych rzeczy.

- Nie było miłych.

- Kiedy się przy tobie uśmiechała ?

- Nie wiem.

- To pomyśl do cholery. Pierwszy jej uśmiech przy tobie.

Zamknąłem oczy. Przypomniałem sobie wszystko. Pierwsze co to porwanie. Tego nie zrobię jej już nigdy , wtedy były narkotyki. Pierwsza kłótnia , krzyki , płacz pod drzwiami. Starałem sobie przypomnieć wszystko. Od dnia kiedy ją poznałem. nagle mnie olśniło.

 

 - Dzień kiedy ją porwałem. Siedziałem na niej i zaczęliśmy się kłócić. Słodko się wtedy uśmiechała. 

 - Fajnie , już coś mamy. Dalej myśl. 

- Pocałowałem ją w czoło i wyszeptałem : Kocham cie chociaż mnie nie znasz , nie skrzywdzę cię nie bój się. Też się uśmiechała.

- Pamiętasz to ? 

              - Tak. Bardzo dokładnie.

- Dobra dalej. 

- Jeszcze ?! 

- No tak , dajesz. Masz wenę. 
- Ja już nie wiem ... 
- Dobra na razie tyle. Plan już mamy.
- Krystian gadaj ! Ja zaraz nie wytrzymam !
- Dobra nie spinaj dupy.

Zrozumiałem to co chciał mi przekazać. Poszedłem na górę , dziewczyny spokojnie sobie siedziały. Poprosiłem Viole by wyszła , gdy to zrobiła rzuciłem się na Francesce. Chciałem odwzorować wszystko. Usiadłem na nią okrakiem , przytrzymałem ręce. Jednak nie było tak samo , śmiała się. Zrezygnowany usiadłem obok niej.

-Pobzykamy się ? - spytała 
- Potem. 
- Powiedziałeś , że wieczorem !
- Zamknij się ! Myślę ! 
- Aha ... fajnie , że na mnie krzyczysz !
- To nie jesteś ty !
- Chyba wiem kim jestem !
- Powiedzieliśmy cie ! Nie chciałabyś się ze mną kochać.
- Czemu ?
- Bo nie ...
- To jesteśmy razem czy mnie okłamałeś ?
- Jesteśmy ! 

Wkurzony wyszedłem z pokoju , minąłem Krystiana z Violettą i poszedłem na dwór. Po drodze wyciągnąłem fajki z szafki. Zapaliłem , tylko to teraz mnie uspokoi. Potem poszedłem do swojego pokoju , Francesca leżała , płakała. Położyłem się obok niej i przytuliłem od tyłu. Odsunęła się , odwróciła do mnie twarzą i mocno wtuliła. Przykryłem nas kołdrą. Szybko zasnęła , przynajmniej takie miałem wrażenie. Tak bardzo chcę , żeby odzyskała pamięć.

- Diego ?
- Tak słoneczko ?
- Czemu nic nie pamiętam ? Ciebie , nas. Niczego ...
- Miałaś wypadek. Mówiłaś , że widziałaś gdy cie ratowałam. 
- No tak. Krzyczałeś coś do tego drugiego. Stałam obok.
- Kochanie to nie możliwe ...
- Ale ja to widziałam ! Uwierz mi !
- No już dobrze , idziemy już spać. 
- Diego ?
- Tak ?
- Ja odzyskam pamięć ? Dawne życie ...
- Nie wiem kochanie. Wiem za to , że zrobię wszystko bo ci pomóc.
- Obiecujesz ?
- Tak , a teraz naprawdę zamknij już oczka.

Wtuliła się we mnie mocniej. Myślałem o tym , co mi powiedziała. Jak to stała obok. Muszę porozmawiać z lekarzem. Poczułem , że jej przysłowiowy przytulas robi sie coraz lżejszy. Po chwili również zasnąłem , wciąż trzymając ją w objęciach.
______________________________________________________

Pf ... wena opuściła mnie na jeden dzień chyba. No cóż , 
w następnym będzie coś od lekarza i takie tam. Mogę też wam zapowiedzieć , że pojawi się ktoś stary / nowy. 

1) Czy to możliwe by ona widziała swoją śmierć ?
2) Jaką wiadomość przekaże im lekarz ?
3) Czy Fran objawią się nowe urazy po wypadku ?