Rozdział 68

*** Diego ***

 

 

Byłem zaskoczony tym wszystkim. Ona go pamięta , go a nie mnie. Chyba się pomyliłem i mieli ten durny romans. Tylko jak teraz mam się tego dowiedzieć , Violetta miała racje. Miłość nie istnieje. Francesca poszła do toalety. Długo nie wracała , zaczęliśmy jej szukać. Zobaczyłem ją , nie była sama. Z każdym krokiem nie mogłem uwierzyć w to co widzę. Schowałem się za drzewo i podsłuchiwałem.

 - Musimy wrócić.

 - Krystian ja nie chce. Ja go nie pamiętam. 

- Przypomnisz sobie. 

- Ale ja pamiętam ciebie. Było nam razem dobrze.

- Fran to trwało góra tydzień. Kochasz Diego. 

- To czemu przypomniałam sobie niby ciebie , a nie jego ?

 - Nie wiem. Tego musimy się dowiedzieć. 

- Bo kocham ciebie Krystian. 

- Kochasz Diego. Zrozum to. Tylko i wyłącznie jego. 

- Ale przypomniałam sobie ciebie !

- Bo się przyjaźnimy. 

- Nie uważasz , że to chore ? Nic nie pamiętam ... pustka jakbym nie żyła. Tak jakby mojego życia nie było.

- Będzie dobrze. Obiecuje.

 Szybko się usunąłem. Podbiegłem do Violetty , nie chciałem jej niepokoić. Krystian widoczni nie chce wykorzystać tego , że go pamięta. Wszystko mi się pomieszało. Podeszli do nas , przytuliłem ją. Wtuliła się we mnie , czułem że jest smutna. Krystian z Violettą pojechali samochodem. Postanowiłem się z nią przejść. Szliśmy za rękę.

- To tutaj. - powiedziałem 

- Po co tutaj przyszliśmy ? Chce do domu. 

- Tu pierwszy raz się całowaliśmy. Pierwszy raz całowałaś się ze mną.

- Z tobą ?

- Tak. Wiem masz mętlik w ślicznej głowie. Pamiętasz Krystiana , a nie mnie. Nie wiem do końca dlaczego. No trudno.

-  Diego ... - patrzyła na mnie 

- Tak ? Przypomina ci się coś ? 

- Nie bardzo ... 

- Dobrze. Złapałem cie za ręce. O tak. I ?

- Nic ... ja cie nie pamiętam.

- Eh ...

- Pocałuj mnie tak jak wtedy. 

- Chcesz tego ?

- Tak.

Zamknąłem oczy. Nachyliłem się i pocałowałem ją. Nic to nie dało , rozpłakała się. Zaczęła krzyczeć , że to nie pomaga. Trudno było mi ją uspokoić. Wróciliśmy do domu. Poszła na górę , chwile posiedziałem na kanapie. Tracę nadzieje z każdą kolejną godzinę , to już drugi dzień. Ona nadal nic oprócz Krystiana nie pamięta.

- Słońce jesteś głodna ? - spytałem

- Nie , nie wiem , może trochę. 

- Chodź na dół , zrobimy coś na kolacje dobrze ?

- A co ja jadam ? 

- Yyy ... coś na pewno. 

- Nie wiesz ? 

- Rzadko jadamy razem. 

Wystawiła do mnie ręce , uśmiechnąłem się. Wziąłem ją na swoje ręce. Oplotła mnie delikatnie nogami. Głowę położyła na moim ramieniu. Zniosłem ją na dół , przypomniałem sobie. Kiedy była zła po tym jak ją porwałem , wyżywała się na cieście od pizzy. Wykonałem to jeszcze raz. Zrobiłem ciasto , ona się uśmiechnęła i zaczęła ja miętosić.

- Po co to robimy ?

- Na kolacje , będzie pizza.

- Fajnie , chyba. 

- Jej. - próbowałem zrobić jej entuzjazm 

- Jej ... jej ! Ono jest moje !

- Pamiętasz ?! Wiedziałem. 

- Bo jej jest moje ! Ono jest moje ! Moje. - zaczęła się śmiać 

- Widzisz ? Coraz lepiej. 

- Diego ...

- Tak ?

- Jeśli cie nie pamiętam. To jest możliwe , że ponownie się w tobie zakocham ? Tak od samego początku jeśli sobie nie przypomnę ?

- To możliwe. 

- Ale mnie nie zostawisz ?

- Nie oddam cie nikomu. Nigdy. Bardzo cie kocham.

- I ten moment , gdy nie wiem co powiedzieć. 

- Wiem , po prostu mnie przytul. 

Uśmiechnęła się , wytarła ręce w szmatkę i wtuliła się. Mam taki sam mętlik jak ona. Jednak mimo wszystko kocham ją. Gdyby umarła , nie wiem co bym bez niej zrobił , umarłbym z nią.

_________________________________________________________

Więc , wena znowu zrobiła sobie wakacje. Szymon mnie opuścił , buuu wena odeszła z nim. Jego wina nie moja ! Ha ha żartuje. 

1) Krystian będzie realizował swój własny plan ?

2) Diego i Francesca spędzą razem noc ?

3) Jaką role odegra Leon ?