Rozdział 30

*** Francesca *** 

Spokojnie szła zgodnie z kartką , którą znalazłam przed swoimi drzwiami. Była tam narysowana jakby mapa i do niej napisane wskazówki. Nie wiedziałam kto ją zostawił , wiem że nie powinnam się nią kierować bo to może być jakiś gwałciciel. Zastanowiło mnie jednak zdanie : Dzięki temu odnajdziesz kogoś bliskiego. Miałam nadzieje , chodzi o Diego. Zgodnie z mapą byłam coraz bliżej celu.

*** Diego ***

Byłem już na dole , widziałem szyderczy uśmiech siostry i Leona. Wskazali razem na okno , powoli do niego szedłem. Nie chciałem by mieli ze mnie ubaw. Zerknąłem za zasłony. Zobaczyłem brunetkę ubraną w bluzkę i sukienkę. W ręku trzymała jakąś kartkę , wciąż obserwowałem jej ruch. Nagle skręciła w tą uliczkę , nie mogłem na to pozwolić. Jak najszybciej wyszedłem z domu.

- Francesca zaczekaj !!! - krzyknąłem 

- Czego chcesz ? - spytała dosyć oschle 

- Gdzie idziesz ?

- Nie powinno cie to obchodzić , daj mi spokój 

- Wiesz , że to skrót do burdelu ?

- Wcale nie 

- No przecież ci mówię , że tak 

 - Zostaw mnie 

- Chcesz tam pójść i być codziennie gwałcona ?

 - Krystian na to nie pozwoli 

- On cie zgwałcił Fran , on chciał cie tam zabrać 

- Zmienił się 

- Tacy jak on się nie zmieniają skarbie

- Nie jestem twoim skarbem ! 

Pójdę gdzie chce !

-  On nie , pójdziesz ze mną

- Chyba śnisz !

- To nie jest sen tylko jawa  

-  Chyba żartujesz 

 Uśmiechnąłem się do Francescy , potem szybkim ruchem przerzuciłem ją przez bark. Krzyczała i uderzała mnie pięściami. Od razu przypomniało mi się nasze pierwsze spotkanie , gdy w pokoju się obudziła. Podobnie sie zachowywała. Ostrożnie wniosłem ją do domu , przestała wykonywać jakieś ruchy. Dla mnie było to lepsze , choć wydało mi się podejrzane. Mina Leona i Violetty była bezcenna. Słyszałem tylko jak dziewczyny się witały , było słychać radość w ich głosie. Zaniosłem moją czarnowłosą dziewczynę do swojego pokoju. Tam postawiłem na ziemi i zamknąłem drzwi na klucz , który schowałem do kieszeni. Powoli nabierałem oddechu.

- Już ? Dzięki za podróż cześć - zaśmiała się 

- Masz ubaw ? 

- Może , muszę już uciekać do widzenia 

- No ciekawe , że drzwi są zamknięte 

- Wypuść mnie ! 

- Ała nie tak głośno 

- Nie chce mieć z tobą nic do czynienia !

- Oj uspokój się już !

- Bo co uderzysz mnie znowu ! Bij mnie ile chcesz , nawet zabij !

Już mi wszystko jedno ! No proszę dajesz !

Stanąłem przy oknie , czułem że powoli nad sobą nie panuję. Patrzyłem w głąb krajobrazu , w oddali zobaczyłem Krystiana , wyraźnie czegoś a raczej kogoś szukał. Obróciłem się i spojrzałem na Francesce. Nic nie mówiła widocznie zauważyła jaki jest mój stan. Podszedłem do niej i objąłem ją , szybko sie we mnie wtuliła.

- Przepraszam Fran , nie pozwolę by on mi ciebie odebrał. Zachowuje się jak debil wiem , ale naprawdę bardzo mi na tobie zależy
- Ja wiem Diego ...
- Proszę nie idź do niego , on cie zniszczy ...
- Kochasz mnie ?
- Chyba tak 
- To dbaj o mnie , a nie bijesz ...
- Wiem słońce wybacz mi 
- Masz ostatnią sznase
- Naprawdę ?! 
- Tak , ale naprawdę ostatnia obiecuje ci to
- Dziękuje - pocałowałem ją w czoło
__________________________________________________
No i powróciła Diecesca. Dosyć szybko , oczywiście Krystian dużo namiesza jeszcze. I będzie troszkę Leonetty w następnym rozdziale.

1) Jak szybko Krystian domyśli się gdzie jest Fran ?
2) Kiedy Diego ją uderzy ?
3) Dlaczego Diego straci przytomność ?