Rozdział 11

••• Francesca •••

Ma nie wygodną klatę. Nie , że narzekam , ale chyba za dużo przypakował. Jest twarda i źle mi trzymać na niej głowę. Siedziałam spokojnie , a on bawił się moimi włosami. Zaczęłam się powoli nudzić , machałam nogami a on nic nie mówił. W końcu się odezwał.

- Wybaczysz mi kiedyś ?

- Nie. 

- Co ? Czemu ?

- Bo mnie okłamałeś , a tego nie wybaczam. 

- Ej no jesteś moja. 

- Trudno. 

- No Fran ... słońce ty moje. Lubisz mnie skoro wolałaś

 bym ja tutaj przyszedł , a nie Leon. 

- To nic nie znaczy. 

- Znaczy. 

- Pf ... 

- No dobra chodź zrobimy ... yyy zrobią na kolację.

- Wolę zrobić. 

- Serio ?

- No ... w burdelu mi zawsze przynosili. 

- No jak chcesz.

- Mogę ?

- Tak czuj się tutaj jak u siebie. Jak księżniczka.

- Nie żartuj idziemy. 

- Tak , a ja książę idę z tobą. 

- Ha , uśmiałam się jak norka.

 Ma racje lubię go. Jest chamski , ale coś mnie do niego ciągnie. Posłał mi uśmiech , a ja wstałam. Zeszłam na dół , a tam przedstawił mnie Oldze. Naprawdę przemiła kobieta. Wspólnie zrobiliśmy kolacje i usiedliśmy przed telewizorem. Objął mnie ręką.

- Nie sądziłem , że tak dobrze gotujesz Fran. 

- Dziękuje. Mów do mnie ty.

- Co ? - Wybuchnął śmiechem

- Fran kojarzy mi sie z moim ojcem.

- Serio ? Jak się zwie ten debil ?

- Ferenso.

- I to podobne do Fran ?

- A nie ?

- W ogóle. Przesadzasz. 

- Jesteś kochany. - Wymsknęło mi się

- Miło to słyszeć. Jesteś jedyna która tak mówi. 

- Serio ?

- Tak ... słońce ...

Uniósł mój podbródek i pocałował. Po raz pierwszy w życiu poczułam motylki w brzuchu. Po prostu odpłynęłam. Oboje pogłębialiśmy pocałunek. Nie wiem co się ze mną stało , ale chciałam więcej.

- Stój ... 

- Czemu ? Nie podoba ci się ?

- Dziecko ... 

- Jutro mamy wizytę u ginekologa. 

- Nie chce usuwać ... 

- Co ? Nie ! Oszalałaś ! Powie nam kiedy zaszłaś. 

- Naprawdę ?

- Fran ono już żyje. Wiem jaki jestem , ale nie jestem 

jakimś tyranem. Pomogę ci je wychować. 

- Dz ... dziękuje ... 

- Ej misiu nie płacz. 

Po raz kolejny mnie zaskoczył. Nie wiem czy to element jego gry czy przy Leonie był inny. Wtedy na spacerze był chamski. Teraz jest kochany i opiekuńczy. Może to tylko piękny sen. Wszystko zaczyna się układać. Znowu mnie pocałował , ale się odsunął.

- Musisz o czymś wiedzieć. 

- O czym ?

- Gadałem z twoim ojcem ... 

- Co ... o czym ?

- O tobie czemu cie oddał i w ogóle.

- I ?

- Em ... 

- Diego mów jak zacząłeś. 

- Powiedział takie nie fajne rzeczy. Wkurzyłem się. 

Pchnąłem go , upadł i uderzył w kant szafki. 

- No i ?

- Ten ... nie żyje ... 

- Co ...

- Przepraszam chciałem mu dać nauczkę.

- Ta ... dałeś. 

- Nie będzie cie przynajmniej nachodził. 

- Ciało ?

- Oł ... Fede pomógł mi zakopać. 

- Zabiłeś go i ...

Uciszył mnie pocałunkiem. Nie wiem co mam myśleć. On zabił człowieka , zamazał ślady. Może mnie też czeka taki los. Wtulił mnie w siebie i ciągle przepraszał. Ulżyło mi gdy to usłyszałam. Należało mu sie , za mnie , za mamę i wszystkie krzywdy jakie mi wyrządził.

- Wybaczam. 

- Serio ?

- Tsa ...

- Myślę , gdzie Bruko. 

- Kto ?

- Mój dwumetrowy wąż. 

- Co ! - Pisnęłam i wtuliłam się mocniej

- Ooo ... słodka moja. O psie mówie. 

- Znowu mnie kłamiesz !

- Bo się we mnie wtulasz ? Logiczne kłamstwo równa się przytulenie.

- Kłamstwo równa się strzał w pysk.

- Nie uderzysz mnie. 

- Nie ?

- No to uderz kochanie. 

- Uh ... 

Wstałam i poszłam na góre , a on zaczął się śmiać. Po co ma te poczucie humoru. Gdy weszłam do pokoju zaatakował mnie mały piesek. Zaczął mi się łasić do nóg , a gdy się zniżyłam lizać mnie po rękach. Diego stał jakby zobaczył jakiego ducha.

- Co tak stoisz ?

- Co mu zrobiłaś ?

- Nic ?

- Ale Burko do nikogo nie podejdzie. Nawet do Leona. 

Ja muszę go wyprowadzać i dawać jeść bo nikomu nie ufa. 

- Przesadzasz jest słodki.

- Zaczarowałaś go ?

- Tak i zaraz zaczaruje ciebie. 

- Tak ?

- No rzucę taki zły urok. 

- Ciekawie słońce. - Objął mnie w tali 

- Bardzo. Masz ochotę na zabawę ?

- Oj jeszcze jaką.

- Ja też .. 

- Mmm ...

- Ha jednak nie pech ! 

- Ej !

- Nauczyłam się kłamać od ciebie.

- No proszę raz !

- Nie. 

- Sam se wezmę. 

Przerzucił mnie przez ramie , a potem powoli położył na łóżku. Nie pamiętam by ktoś był tak delikatny. Położył się nade mną opierając ciężar na łokciach. Zaczął mnie namiętnie całować. Po chwili to ja dominowałam i siedziałam na nim. Pozwolił mi więc nadawałam tępo pocałunków. Po tym całuśnym zgwałceniu jak on to nazwał razem zasnęliśmy. Znowu przeszkadzał mi jego klata.

_________________________________________________________________

Dziś bez zdjęć. 

 Hu hu hu mam wenę !

 Prawdopodobnie dzisiaj jeszcze jeden.

Jeszcze raz dziękuje za wejścia i komy.

Macie w tym rozdziale Diecesce cieszcie się.

1) Kto odwiedzi Diego ?

2) Francesca zaufa w pełni chłopakowi ?

3) Kiedy Fran zaszła w ciąże ?