Rozdział 29

*** Francesca ***

Siedziałam na polanie nie daleko skarpy. Oparta byłam o wysokie drzewo z czerwonymi liśćmi. Jesień to najpiękniejsza pora roku , oczywiście często pada ale te kolory. Wychodzisz do lasu , a tam dywan pięknych kolorowych liści. Moi rodzice nie zwracają na mnie uwagi , nie przebywam w domu , jedynie wracam na noc. Cały czas siedzę tutaj , wciąż mam myśli samobójcze. Kilka razy się pocięłam , sprawia mi to radość. Kilka razy widziałam Leona , on mnie na szczęście nie widział.

*** Violetta ***

Mój brat oszalał , porwał sobie kolejną dziewczynę. Jakaś Karolina , jest przeciwieństwem Francescy. Myślałam , że szybko spoważnieje ale on nie. Biję , krzyczy i robi gorsze rzeczy tej dziewczynie. Jakby dawny on , kiedy był z Fran zniknął. Zaczął regularnie brać narkotyki. Po prostu się stoczył. Leon powiedział , że trzeba sprowadzić Fran. Zgadzam się z nim , wolałam go normalnego. Jego zła wersja nawet mnie przeraża. Leon przywiózł mnie pod dom dziewczyny. Zapukałam do drzwi.

- Dzień dobry jest Francesca ?

- Nie wiem gdzieś wybyła 

- A wie pani gdzie ?

- Mało mnie to obchodzi , do widzenia 

- Nie miłe babsko - powiedziałam cicho

Wsiadłam do samochodu , z Leonem długo jeździłam szukając czarnowłosej. Zrobiło się już ciemno. Nie wiem gdzie może być , nawet nie mam pomysłu. Poszukamy jej jutro.

*** Diego *** 

Kolejne dni bez niej były udręką. Porwałem pierwszą lepszą dla pozoru , że jest okej.  Spokojnie mogę ją uderzyć , nie sprawia mi to problemu jak w przypadku Francescy. Szedłem spokojnie drogą gdy usłyszałem znajomy głos , a raczej śpiew. Stanąłem jak wryty , słuchając jej głosu.

 Nie poddam się
Idę moją drogą
Będąc sobą
Ponieważ ja
Nauczyłam się mówić „żegnaj”

Potem usłyszałem jakby ktoś zbił szklaną butelkę. Wciąż słyszałem jej śpiew. Z każdym krokiem był coraz głośniejszy , tak jak moje bicie serca. W końcu ją ujrzałem , siedzącą pod drzewem w ciemnościach. W ręku trzymała odłamek szkła , miała podwinięty rękaw. Dało się zauważyć liczne ślady po głębokich cięciach. Chciałem podejść i po prostu ją przytulić. Zacisnąłem zęby , już miałem odchodzić gdy zobaczyłem Krystiana. Podszedłem trochę bliżej by słyszeć o czym gadają. Usiadł obok niej , wyrzucił szkoło i przytulił. W tym momencie nie wytrzymałem miałem straszną ochotę mu wpierdolić.

- Jak tam malutka ? Znowu mi świrujesz ?
- Nie wytrzymuję już ...
- Mówiłem ci zapomnij o nim , to palant i tyle 
- Ale to ty mnie skrzywdziłeś 
- Przepraszam po raz setny , mówiłem ci o tym 
- Że to dla mojego dobra by się przekonać jaki jest
- Dokładnie 
- Mogłeś to zrobić inaczej 
- Wiem skarbie przepraszam - pocałował ją w czoło 

Wściekły odszedłem. Jakim cudem owinął ją sobie wokół palca. Przecież to nie możliwe , zgwałcił ją a teraz jej skarbuje. Musze się dowiedzieć o co chodzi. Po paru minutach byłem w domu , Violetta i Leon siedzieli w salonie. Popatrzyłem na nich.

- Gdzie byłeś ? - spytała Viola

- Na spacerze ...

- Szukaliśmy Fran , jej rodzice są strasznie nie mili

 - Widziałem ją z Krystianem 

- Z Krystianem ? Chyba się mylisz - rzekł pewny siebie Leon 

- Cholera chyba wiem co widziałem !!!

- Ochłoń trochę

- Ide do Karoliny 

- Nie rób jej znowu krzywdy

- Będę robił co mi sie żywnie podoba !!!

Poszedłem na górę , otworzyłem drzwi. Na łóżku siedziała zapłakana dziewczyna , od razu błagała bym jej nie krzywdził. Nie powiem , że mnie to nie kręci , swoim wrzaskiem tylko mnie napala. Już do niej podszedłem gdy usłyszałem Violette : Diego szybko Fran ! Jak strzała wybiegłem z pokoju , staranie go zamykając.

 ___________________________________________________________

Taki sobie rozdział , nie jest super ekstra ale zły też nie.

 Jestem pół zadowolona , a pół nie ^.^ Życzę miłego tygodnia i powodzenia w szkole. Do soboty :*

1) Czy Fran odwiedziła Diego ? 

2) Krystian i Fran są parą ?