Rozdział 4

Więc co było dalej. Przespałam się z nim drugi raz. W sumie on robił wszystko , nie miałam już siły. On zaś był napalony , bardziej niż zwykle. Do seksu dołączył poniżenie. Wyzywał mnie i kilka razy uderzył , gdy przestałam jęczeć. Potem ponownie wyszedł , z kieszeni wyjął zegarek. Kazał mi wstać o ósmej bym na dziewiątą przyniosła mu śniadanie. Szybko zasnęłam , rano obudził mnie dźwięk budzika. Wstałam , o dziwo na krześle leżała sukienka. Ubrałam się i delikatnie umalowałam. Poszłam na dół , szukałam chwile kuchni. Znalazłam , na stole leżał telefon. Podeszłam i wzięłam go do rąk.

- I co jaką karę sobie wybierzesz ? - Usłyszałam za plecami

- Diego ... 

- Zaskoczona ? 

- Przepraszam ...

- Mhm. Wiesz dawno kary nie było więc dla mnie luz. 

- Bardzo przepraszam ...

 - Jakoś mało mnie to obchodzi.

- Proszę cie ...

- Mhm. Wieczorkiem coś wymyśle , teraz zrób mi śniadanie w końcu.

Zaplanował to , jestem idiotką. Sama załatwiłam sobie karę. W sumie , jak on w ogóle tutaj się zjawił. Nie było go ,  nagle jest , cały on. Zrobiłam jajecznice , nienawidzę gotować , rzadko to robię. Zaczął jeść , sama też jadłam. Co jakiś czas zerkałam na niego. Gdy zjadł wstał , odważyłam się na poważną rozmowę. I tak już dostane karę jak małe dziecko , więc w sumie nie robi mi to znacznej różnicy.

 

- Ciągle mnie krzywdzisz. Nie widzisz tego ? W ten sposób nigdy nie znajdziesz miłości.
- Skończyłaś ?
- Diego , ale posłuchaj. 
- Słucham. 
- Ale nie wykonujesz. 
- Naucz się , że ja jestem panem. 
- W swoim świecie. Nie w moim.

To sobie pogadałam. Właśnie opuścił kuchnie. Jak mam mu przemówić do rozsądku. Musi mieć serce , mieć sumienie. Poniewiera dziewczynami dla zabawy. Dlaczego to robi , nie wiem. Jeśli chce stąd uciec , muszę się czegoś o nim dowiedzieć. Pozwolił mi wyjść z pokoju , to już plus. Poszłam za nim do salony , ściągał bluzkę.

- Co robisz ? - Spytałam 

- Rozbieraj się. 

- Nie ma wieczoru ?

- Cholera ! Francesca ! Mówię nie wyraźnie ! Masz mnie słuchać ! Nie dotarło to do ciebie ?! Pogadałaś sobie. Fajnie. Może ci lepiej. Ja mam ochotę. Więc się łaskawie panna rozbierze. Wypnie tyłeczek i się zamknie! Ja cie zerżnę i do wieczora masz spokój !

- Ale ...

- Zamknij się w końcu ! Drażnisz mnie !

- Przepraszam ...

- Przepraszam , przepraszam. W dupie to mam ! Tak jak ty zaraz kutasa w swojej ! Ściągnij majtki i się wypnij !

Stałam w bezruchu. Chyba go wkurzyłam i to ostro. Pchnął mnie na kanapę na brzuch. W ten sposób wypięłam tyłek w jego stronę. Zaczęłam płakać , ściągnął moją bieliznę. Bez ostrzeżenia wbił się. Zatkałam usta dłonią , nie chciałam mu dać tej satysfakcji. Wkurzyło go to jeszcze bardziej. Złapał moje obie ręce i wykręcił je do tyłu na moje plecy. Dłonią trzymał je obie. Drugą ręką , klepał co jakiś czas w moje pośladki. Po raz kolejny fala upokorzenia. Słyszałam jego jęki , ja płakałam. Wyszedł we mnie , wcześniej zalewając moje pośladki. Krzyknął , że dobra ze mnie suczka. Potem się oddalił. Nie miałam jak zbierać godności , już jej nie miałam. Od razu resztki sił wstałam i poszłam pod prysznic by zmyć z siebie jego ślady.

- Francesca chodź tutaj ! - usłyszałam

- Tak ? - Po raz pierwszy weszłam do jego pokoju 

- Wyprasujesz mi tą koszulkę ? - Spytał łagodnie

- Jasne. Gdzie , żelazko ?

- Kobieta. Pytanie odpowiada kolejnym pytaniem. Masz proszę , możesz u mnie na łóżku. Tutaj masz koc. Przynieść ci coś do picia ? 
- Jak chcesz ...
- Okej. Nie poparz mi się tutaj. 

Wyszedł z pokoju. Po raz kolejny to robi. Najpierw mnie gwałci , potem udaje jakby nic się nie stało. To jest tak jakby to były dwie różne osoby. Wyprasowałam mu koszulkę , rozłożyłam na łóżku. Rozglądałam się miał bardzo dużo zdjęć. Na komodzie było około pięć aparatów. Chyba

fotografowanie to jego pasja. Podeszłam bliżej do tablicy ze zdjęciami. Były tam zdjęcia jego , jakiś chłopaków , rozpoznałam też Leona. Na jednym zauważyłam również siebie.

- Proszę , herbatka. 

- Dziękuje. Kiedy je zrobiłeś ? - Wskazałam na zdjęcie

- Odwróć je. Powinna być data. 

- Pięć dni po porwaniu ...

- Pamiętasz datę gdy cie porwałem ? - Spytał zdziwiony

- Trudno ją zapomnieć ...

- Rozumiem. 

- Właśnie nie rozumiesz. Ale nie chce się kłócić. 

- Dobra. Nie pij tego ...

- Czemu ?

- Dosypałem tam narkotyki. Wkurzyłaś mnie ... masz moją. 

- Dziękuje ... ale czemu zmieniłeś zdanie. 

- Nie wiem. Ciężko to wytłumaczyć. 

Odłożył koszulę na krześle. Włączył jakiś film i usiadł na łóżku. Jeszcze chwile oglądałam zdjęcia. Nie wiem czy nie pije herbaty z narkotykami. Może je pomylił i chciał naprawić błąd. Może jednak ruszyło go sumienie. Zawołał mnie do siebie. Usiadłam obok , dał mi poduszkę pod głowę i objął ręką. Było mi nie wygodnie. Położyłam głowę na jego torsie. Starałam się skupić na filmie. Jednak wciąż myślami byłam przy każe , która jeszcze dzisiaj mnie czeka.

________________________________________________________________

Rozdział IV dedykuje Julce. 

Kolejny rozdział za mną. Nie mogłam złapać weny , ale po wysłuchaniu pary piosenkę przybyła. Zauważyłam , że zaczęło mnie odwiedzać więcej osób dziennie. Chyba nowa historia się podoba. Bardzo się z tego ciesze , że moja praca nie idzie na marne.

1) Czy chłopaka ruszyło sumienie ?

2) Jaką karę jej zafunduje ? Może jednak z niej zrezygnuje ?

3) Dziewczynę czeka jeszcze dzisiaj seks ?