Rozdział 31

*** Diego ***

Rozmawiałem z Krystianem. Kompletnie zapomniałem o Francesce. Poszedłem z nim do kuchni i zacząłem robić tosty. Nastraszyłem ją wczoraj , musiałem to zrobić. Gdy weszliśmy do mojego pokoju nie było jej. Postawiłem talerz na stoliku. W łazience też jej nie było. Panicznie zacząłem jej szukać z przyjacielem po całym domu.

- Znowu uciekła ...

- Dziwisz się ? Powinieneś się jej nareszcie pozbyć póki jest okazja.

- Zaraz to zrobię z tobą ! 

- Luz ... tylko się zakochujesz.

- Wcale nie. 

- Po ci ci broń ? 

- Potrzebna. Czip nie działa.

- Co ? 

- Oh Krystian ! Nadajnik w opasce !

- To jak ją znajdziesz ? 

Nic nie odpowiedziałem , nie wiem jak to zrobię. Nie wyrzuciłaby opaski , a nawet jeśli mógłbym ją namierzyć. Ktoś musiał ją zniszczyć. Węszę kłopoty. Nie pozwolę by coś jej się stało , ani naszemu dziecku.

*** Francesca *** 

Pierwsza noc bez Diego. Rana przez chwilę myślałam o wszystkim. Potem wstałam i podeszłam do lusterka. Usłyszałam otwieranie drzwi , na szczęście to tylko Sam. Przez chwile się bałam , złe doświadczenia.

- Hej ,  już wstałaś ? 

- Tak i bardzo ci dziękuje za pomoc oraz nocleg. 

- Drobiazg. Zaraz zrobię śniadanie. 

- Nie trzeba. 

- Trzeba. Potem najwyżej cie podwiozę okej ?

- No skoro nalegasz. 

Uśmiechnęłam się i poszłam z nim. Jest naprawdę sympatyczny. Zrobiliśmy śniadanie i usiedliśmy na kanapie. Zaczęliśmy konsumować. Sam skończył szybciej niż ja. Czułam na sobie jego wzrok. Położył dłoń na moim kolanie i zaczął jechać do góry.

 

- Przestań !

- Oj Francesca. Należy mi się coś za nocleg. 

- Yyy co ? 

- Nie udawaj debilki.

 - Nie ?

- Tak skarbie.

 - Muszę iść ...

- Nigdzie nie pójdziesz !

 Nachylił się do mnie i mnie pocałował. Dostał mocnego liścia , trochę go to zdezorientowało. Wstałam i zaczęłam uciekać. Drzwi były zamknięte , więc wbiegłam do jakiegoś pomieszczenia. Zakluczyłam drzwi i zapaliłam światło. To co zobaczyłam było okropne. Pełno części jakiś dziewczyn. Zamknęłam oczy i szłam przed siebie. Miałam odruchu wymiotne. Otworzyłam szafę , kolejny trup z niej wyleciał. Odepchnęłam go nogą , weszłam do niej i nasłuchiwałam gdzie jest.

- Francesca otwieraj !

- Słyszysz dziwko ! Otwórz te cholerne drzwi !

- Idiotko przegięłaś ! Nie ręczę za ciebie !

Słyszałam coraz więcej jego słów. Moje oczy wypełniły się łzami. Podkuliłam nogi i płakałam. Nic innego mi nie pozostało. Czyli tak będzie wyglądać moja śmierć , zgwałcona przez psychopatę i pokrojona na kawałki. Zaczynam myśleć , że Diego ma rację. Każda dziewczyna jest przypisana do jednego mężczyzny. Nie traktuje mnie jak księżniczki , ale dba o mnie. Ja mogę umrzeć lecz nie moje dziecko. Muszę walczyć , ratować je. On mnie znajdzie wiem to , oby nie za późno. Sam nic nie mówił , to źle wróży.

 ______________________________________________________________

Ja naprawdę straciłam wenę. Nie wiem co będzie dalej , mały zarys jest ale ogólnie nic. Moje pomysły na porwania się skończyły.

1) Co będzie z Francescą ? 

2) Czy Diego zdąż ją uratować ?

3) Dziecko ucierpi ?