Rozdział 42

••• Diego •••

Minął miesiąc. Przeprowadziliśmy się około dwie godziny drogi od burdelu. Wcześniej udało nam się usunąć nadajnik. Francesca bardzo cierpiała , nie było mnie przy tym. Nie chciałem patrzeć na to jak cierpi. Doszła już do siebie , chociaż przez dłuższy czas każdy ruch sprawiał jej ból i żyła na tabletkach przeciwbólowych. Za pięć miesięcy nasza rodzina się powiększy. Jest pod stałą opieką lekarza. Między nami jest całkiem inaczej niż na początku. Staram się zmienić.

- Hej słońce jak się czujesz ?

- A w miarę. A ty i twoje potrzeby ?

- Jest okej. Ale jak będziesz wypominać to nie będzie.

- Możesz mnie oddać.

- Gadaliśmy już o tym. Kocham cie i chce żebyś urodziła mini Diego.

- To będzie dziewczynka czuje to.

- Zakładzik ?

- Serio ? A co zrobisz jak przegrasz ?

- Co tylko byś chciała. 

- Czyli nawet mnie wypuścisz ?

- Co to , to nie. Chce mieć was blisko siebie. 

- No dobrze to wymyśle. A gdybym jakimś cudem przegrała ?

- Wyjdziesz za mnie. 

- Co ? - Spytała zaszokowana

- Czy za mnie wyjdziesz ? - Wyjąłem pierścionek

- Diego ... 

- Zgodzisz się ?

- Tak ... 

 

Stało się , zgodziła się. Zakochałem się w niej od pierwszego dnia. Jednak trudno było mi przyznać , że moje serce z lodu uległo zmianie. Zresztą nie tylko moje. Dwie przyjaciółki zmieniły dwóch braci. Zeszliśmy na śniadanie.

 - I jak ? - Spytał Leon 

- Będzie ślub. Szykujcie na się na świadków. 

- To ja dzwonie do mamy. 

- Stop ! Nie tak szybko ! - Krzyknąłem 

- Dieguś ... - Dziewczyna się we mnie wtuliła

- No to dzwoń ...

- Mięczak. 

- Tak ? Viola zademonstruj proszę. - Zaśmiała się Francesca

- Jasne. - Pocałowała Leona

- Dobra ... może będą dwa śluby co ? 

- Chyba śnisz. Ja bez męża będę żyć całe życie. 

- Uwaga zaczyna się. - Powiedziałem z Fran i oboje zaczęliśmy się śmiać

Dni mijały spokojnie. Większość czasu spędzałem ze swoją narzeczoną. Czas leciał , nic ciekawego się nie działo. Odwiedziliśmy moją mamę , chciała pojechać do swoich rodziców , ale na razie się nie zgodziłem. Boje się jak mogą zareagować.  Jeszcze ona mnie nastraszyła.

- Diego ... - Dotknęła brzucha

- Co ! Rodzisz ! Nie przeszedłem szkolenia !

- Uspokój się ...

- Kochanie proszę ... nie teraz jesteśmy sami ... nie teraz ...

- Zamknij się ! - Krzyknęła 

- Co jest ? - Wzięła moją dłoń i przyłożyła do swojego brzucha

- Ono ...

- Tak kopie. To piąty miesiąc matole.

- Przepraszam. Nastraszyłaś mnie. Myślałem , że rodzisz.

- Panikujesz bardziej niż ja. 

- Bo jeszcze się nie szkoliłem no. Musisz zaczekać. 

- I co mam powiedzieć ? Stój nie wychodź tatuś nie przeszkolony ?

- Coś się wymyśli. 

Wrócił Leon z Violettą. Powiedział , że mam gościa na dworze. Wyszedłem i nie mogłem uwierzyć stała tam Kasandra. Kiedyś mi uciekła z rok temu. Sądziłem , że nigdy jej już nie zobaczę. 

- Co ty tutaj robisz ?

- Hej. Zdziwiony ?

- Tak. Jak ty w ogóle mnie znalazłaś ? Ty żyjesz.

- Owszem. Nie uciekniesz przed odpowiedzialnością. 

- Niby jaką ?

- Kpisz ze mnie ? Porwałeś mnie , gwałciłeś i przytrzymywałeś.

- No fajnie. Jesteś wolna więc żegnam. 

- Mam donieść policji ?

- Nie zrobisz tego. Za bardzo się mnie boisz.

- Oj , żebyś się nie przeliczył. 

- Nara. 

- Diego jesteś taki naiwny ? 

- W sensie ?

- Zniszczę cie jasne ?

- Przeginasz. Zapominasz się już !

Wciągnąłem ją do domu. Zaczęła krzyczeć , ale zakryłem jej usta dłonią. Zaprowadziłem do piwnicy. Wszystko miało być dobrze i nagle znikąd zjawia się ona. Tylko zepsuje wszystko i wpakuje mnie do pierdla. Muszę się jej pozbyć raz , na zawsze.

________________________________________________________________

Rozdział XLII dla I♥Leonesca

Tak więc dobije do 50 rozdziału i skończę historie. Na razie mamy nową postać , Kasandra troszkę namiesza od razu ostrzegam. 

1) Co Diego zrobi z dziewczyną ?

2) Powie o niej Francesce ?

3) Wymyślcie sami ha ha ha