Rozdział 47

••• Francesca •••

Chwile porozmawiałam z Violettą. Potem poszła do Leona. Wstałam i powoli zeszłam po schodach mocno trzymając się barierki by nie spaść. Ale gdy zobaczyłam co dzieje się w salonie prawie zemdlałam. Jeszcze ją pocałował , jakby wcale mnie nie zauważył. Miałam ochotę mu przywalić od razu. Byłam po prostu wściekła.

- Diego !

- Fran ? Co ty tutaj robisz ?!

- A ty ?! Podobno nie masz dziwki !

- Dieguś kto to ?

- Yyy ... moja narzeczona ...

- Masz dziewczynę ?!

- A co szmato myślałaś , że co ?! Diego !

- Kochanie spokojnie.

- Przed chwilą mówiłeś tak do mnie. Było ci dobrze. 

- Cicho Kasandra.

- Tak załatwiasz ślub ?!

- Zamknij się suko ! - Krzyknął Diego do mnie

- Co ...

- Przepraszam ! Nie chciałem !

- Ale to powiedziałeś.  

- Przepraszam ...

- Zostaw mnie. Baw się z nią.

- Fran to nie tak.

Zamachnęłam się i go uderzyłam. Oddał mi tak mocno , że upadłam na ziemie. Byłam w szoku i chyba nie tylko ja. Sam też się odsunął , kucnął i złapał się za głowę. Przełknęłam ślinę i wstałam.

- A ja chciałam zrezygnować z Krystiana dla ciebie.

- Co ?

- Gówno ! Jesteś pieprzonym dupkiem !

- Nie podnoś na mnie głosu. 

- Bo ? Co znowu mnie uderzysz ? Proszę bardzo !

- Nie prowokuj mnie Francesca.

- Jak dobrze , że dziecko nie będzie spokrewnione z tobą.

- O czym ty mówisz ? 

- Jesteś bezpłodnym gwałcicielem !

- Yyy ... 

- Dobrze słyszałeś. To na pewno nie jest twój syn !

- Emocje cie ponoszą misiek.

- Nie ! To ciebie ! Z nami koniec !

- Nie masz prawa. 

- Mam ! Daj mi spokój !

Obróciłam się na pięcie. Zaczął mnie strasznie boleć brzuch. Zemdlałam , a gdy się obudziłam byłam związana siedząc na krześle. Tak wszystko wróciło. Mogłam uciec z Krystianem póki był czas. Zobaczyłam zbliżającą się dziewczynę z nożem.

- W końcu się obudziłaś.

- Daj mi spokój !

- Nie krzycz tak bo ktoś usłyszy. 

- Gdzie Diego ?

- Na górze. Jest załamany przez ciebie.

- Fajnie. 

- Powiedziałam , że załatwię to szybko.

- Chcesz mnie zabić ? Proszę nie krępuj się.

- To by było zbyt proste. Musisz cierpieć. Widzieć co się dzieje. 

- W sensie ?

- Rozetniemy brzuszek na początek. Zobaczymy co u dziecka.

- Jesteś chora. 

- Kojarzysz może Krystynę ? Cicha szatynka. Nie chciałaś się z nią przyjaźnić bo była z ubogiej rodziny , a ty z bogatej.

- Co ...

- Tak Francesca to ja. Zdziwiona ?

- Myślała, że ...

- Nie żyje ? Diego mnie wtedy porwał.  

Nie wierze , że to ona. Od zawsze była dziwna zabijała zwierzęta i je wypychała. To dlatego nie chciałam się z nią przyjaźnić. Nagle zniknęła wszyscy myśleli , że wyjechała lub rodzice ją gdzieś zamknęli. Jest jakaś nienormalna , teraz będzie znęcać się nade mną.

- Chcesz Diego ? Weź go sobie.
- Nie Francesca chce zemsty. Najpierw na tobie potem na nim.
- Myślałam , że ty i on ...
- To nie myśl. Porwał mnie. Trochę zabawy i już po nim. 
- Jesteś naprawdę chora.
- Oj. Szkoda , że nikt się o tym nie dowie. 
- Krystian ! - Krzyknęłam nagle bardzo głośno
- Zamknij się ! - Wrzasnęła

Kucnęła przede mną. Trzymała nóż w ręką. Zaryzykowałam i kopnęłam w jej rękę by zyskać na czasie. Nóż wypadł jej z dłoni , a ja ponownie krzyknęłam imię Krystiana , Leona , a nawet Diego. Dziewczyna szybko podniosła wściekła nóż. Spojrzała na mnie i bez wahania wbiła nóż w mój brzuch. Drzwi się otworzyły i usłyszałam Majkę.

- Ciocia ?
 - Uciekaj ! - Krzyknęłam prawie płacząc
- Wracaj ! - Dziewczyna krzyknęła biegnąc za nią
- Tata ! - Słyszałam tylko i patrzył na krew


 Robiło mi się coraz ciemniej przed oczami. Brzuch masakrycznie mnie bolał. Było mi coraz zimniej i czułam suchość w ustach. Wiedziałam , że umieram. Może ja nie zasłużyłam na życie , ale mój syn tak. 

____________________________________________________________

 No udało mi się napisać. Miało to być inaczej , że Diego zabija Fran ale zmieniłam zdanie. Jutro postaram się dodać epilog i kończymy. Mam nadzieje , że teraz aż tak bardzo nie zanudziłam ?

 1) Maja zdąży uciec ?
2) Kasandra/Krystyna zostanie zdemaskowana ?
3) Kto znajdzie ledwo żyjącą Francesce ?
4) Jak skończy się historia ?