Rozdział 33

••• Diego •••

Szukam Francescy już drugi dzień. Byłem w mieście , nigdzie jej nie wiedziałem. Krystian mówił , że w burdelu jej nie ma. Wiem , że jest wyznaczona za nią nagroda. Leon pojechał się upewnić , ja pilnuje Violetty. Też się o nią martwi , w końcu jej przyjaciółka.

- Diego ? Mogę o coś spytać ?

- Jak musisz. 

- Po co jej szukasz ? Przecież jesteśmy tylko dziwkami. 

- Nie zrozumiesz tego. 

- Powiedz mi proszę.

- Ona chyba jest w ciąży. 

- Co ? - Spytała zdziwiona 

- Tak ... muszę ją znaleźć nikt nie ma prawa jej tknąć. 

- Zakochałeś się ?

- Nie wiem co to miłość. Wyjaśnisz mi to jakoś ?

- Jak to nie wiesz ?  

Otworzyłem drzwi i usiadłem na schodach. Po chwili obok mnie znalazła się Violetta.  Nie wiem co to miłość , nie wiem czy jestem w niej zakochany. Patrzyłem przed siebie w jeden punkt.

- Nigdy się nie zakochałeś ?

- Chyba nie ...

- Hm ... miłość to dziwne uczucie. Czujesz , że bez tej osoby jest ci źle ...

- Mhm ... wiesz dużo mi to mówi bardzo. - Przewróciłem oczami

- Dobrze ci po prostu z tą osobą.

- W łóżku ? Nawet bardzo. 

- Diego ... po za nim też. Chcesz spędzać z nią czas.  

- Czyli nie jestem zakochany. 

- Nie było ci miło na ślubie z nią ?

- Yyy ...

- Pomyśl przez chwilę czy jest dla ciebie ważna i dlaczego tak naprawdę jej szukasz. Po to by nadal sprawiać jej przykrość czy może by była przy tobie ? Byś ją widział codziennie , mógł przytulić i pocałować.

 

 Kontynuowałam swoją wypowiedzieć. Ja czułem jak coraz bardziej wychodzą ze mnie emocje. Kocham ją , zakochałem się , ale jak. Sądziłem , że to nie możliwe. Jednak to prawda.

 - Muszę ją znaleźć ...

- Dlaczego ?

- Bo muszę ... pojedziesz ze mną ?

- Jasne , ale dokąd ?

- Nie wiem ... w stronę miasta.

 - Przecież tam już szukałeś ...

- Nie poszłaby w drugą stronę. Ktoś musiał ją po drodze znaleźć ...

- Kto ?

- Eh ... niedaleko mnie mieszka Maxi , Wiktor i Sam. Też mają swoje dziwki. Jedziemy tam. Może któryś ją przynajmniej widział.

- Dobrze.

- Musimy ją znaleźć ...

- Płaczesz ? 

 

Nic nie odpowiedziałem. Ogarnąłem się i poszedłem po kluczki od samochodu. Oczywiście wziąłem też ze sobą broń. Jechaliśmy i nic kolejny raz nic.

- Zatrzymaj sie ! - Krzyknęła Violetta

- Co ? Widzisz ją ?

- Nie ... ale cofnij kawałek. - Dałem wsteczny

- Słuchaj ... słyszysz krzyki ?

- No , ale to normalne tutaj mieszka Sam jest do mnie podobny.

 - Może ją widział ?

- Nie tyka co moje , a ja co jego. Nie lubimy się. 

- Lepiej sprawdź. 

- To nie ma sensu. Jedziemy dalej Fran. 

- Violetta. - Uśmiechnęła się

- Powiedziałem przecież Violetta.

- Powiedziałeś Fran. Kochasz ją teraz już to wiem. 

- Oj tam , może ją jedynie lubię. 

- To coś więcej Diego. Zaakceptuj to , a będzie ci lepiej.

- Nikomu nie będzie ze mną dobrze.

 Odpaliłem samochód i pojechaliśmy dalej do miasta. Powoli traciłem nadzieje , że znajdę ją jeszcze żywą. Zniknęła bez śladu. Zrobiłem małe zakupy z dziewczyną i wróciliśmy do domu. Leon powiedział , że gadał z kierownikiem i nie mają żadnej nowej. Wściekły zwaliłem wszystko z szafki. Wyjąłem wódkę , którą Leon od razu wylał. Ma rację , muszę być trzeźwy. Muszę szukać jej i naszego dziecka. Nie poddam się.

_________________________________________________________________ 

'' Nie porzucaj nadzieje , jakoś się kolwiek dzieje. Bo nie już słońce ostatnie zachodzi , a po złej chwili piękny dzień przychodzi ...''  Wiersz Jana Kochanowskiego , którego musiałam się nauczyć na pamięć. Więc teraz on będzie mnie motywował jak pomyśle o odejściu z bloga.

Dzisiaj rozdział w sumie o Diego i jego uczuciach. Powolutku dochodzi do tego , że dziewczyna nie jest dla niego tylko zabawką. Nie jestem pewna czy wróci zły Diego. Postaram sie , ale nie obiecuje.

1) Dlaczego Diego nie zobaczył sukienki ?

2) Jak ją znajdzie ?

3) Co Sam zrobił Francesce ?