Rozdział 39

••• Francesca •••

Mijały dni , nie wiem gdzie jest Violetta i czy jest bezpieczna. Słyszałam raz strzały , ale po chwili cisza. Jestem w całkiem nowym miejscu , w innym budynku. Kevin sam się mną zajmuje , nie każe mi spać z innymi mężczyznami tylko z nim. Ostatnio wymyślił durną zabawę. Przypinał mi klamerki do piersi i się bawił. Nie wiem co z Diego.

- Hej śliczna. Jak nocka ? 

- Dobrze. Co z Diego ? Tęsknie za nim ...

- Nie myśl o nim. Jesteś teraz moja. Tak się umawialiśmy. 

- A Viola ?

- Odwiązałem ją pod ich dom.

- Na pewno ? 

- Tak , jak tam nasze dziecko ?

- Nie jest twoje ... 

- Na pewno moje. Zaraz przyjdzie ktoś by cie zbadać. 

- W jakim sensie ?

- No czy z dzieckiem wszystko dobrze i kiedy dokładnie zaszłaś w ciążę.To na sto procent moje dziecko.

- No dobrze. Ta ... wychowane w burdelu ?

- Nie przesadzaj tak. 

- A jak mam to nazwać ? Co siedzi w twojej głowie ?

- Mózg. 

- W kształcie orzeszka.

Nic nie powiedział po prostu wyszedł. Robi tak gdy go wkurzę i nie chce mnie skrzywdzić. Tęsknie za Diego. Niby tutaj nie jest aż tak źle , ale jednak chce być z Diego. Te parę miesięcy sprawiło , że się w nim zakochałam. Porwał , wiele razy myślałam o śmierci i ucieczce , teraz chce by był blisko mnie. Będziemy mieć dziecko , tak dużo się zmieniło.

••• Leon •••

Akcja nam nie wyszła , tak jakby byli przygotowani. Po czasie okazało się , że Fausta grała nie fair. Musieliśmy się wycofać , Diego chciał uwolnić Francesce , ale nie mogliśmy. Zdrajczyni została w burdelu , ja z bratem i Roxy wróciliśmy do domu. Minęły już cztery dni. Diego prawie odchodzi od zmysłów. Robię wszystko by mu pomóc.

 

- Leon !

- Roxy ? Coś się stało ?

- Chciałam ci coś powiedzieć. 

- Co ? 

- Ja wiem , że ty nie chcesz związku , ale ...

 - Nie mogę Roxy , kocham Violette.

- Ale mówiłeś ...

- Wiem co mówiłem. Wiem też , że liczy się teraz tylko ona. Zmieniła mnie. Kocham ją.

- A ja kocham ciebie ...

- Wybacz Roxy było miło , ale kocham tylko ją.

- On nie żyje ...

- Żyje. Wiem to. Jest silna i mądra. 
- Ale Leon ...
- Przepraszam muszę iść. 
- Gdzie ?
- Tam gdzie mi serce każe.

- Ale ...
- Pa Roxy.

Tak było , szedłem ale nie wiem gdzie. Jakby jakaś siła mnie ciągnęła. Poszedłem do miejsca gdzie spędzałem dużo czasu z Diego w dzieciństwie. Myślałem o Violettcie , o Francesce i moim bracie. My się nie zakochujemy , a jednak dwie przypadkowo porwane dziewczyny to zmieniły. Teraz wiem o czym on mówił. Jakie to dziwne uczucie uświadomić sobie , że to miłość. Podeszła do mnie jakaś dziewczynka.

 - Dzień dobry.
- Hej mała. Gdzie zgubiłaś rodziców ?
- Poszli sobie. 
- Jak to poszli ?
- Jakiś pan przyszedł i ich zastrzelił są w niebie. 
- Co ? Ile masz lat ?
- Tyle. - Pokazała cztery palce
- Masz tutaj kogoś ? 
- Nie. Jestem na wakacjach. 
- Gdzie był ten pan ? Uciekłaś ? Skąd jesteś ?
- Kazali mi biec. A tam jest jakaś pani na ziemi chyba śpi.
- Pani ? Zaprowadzisz mnie ?
- Tak. Jestem Maja.
- A ja Leon. Prowadź malutka.

Nie wiem czemu , z nią gadam. Normalnie by mnie to nie ruszyło. Ciągle są tutaj jakieś zabójstwa , takie miasto. Jednak chwyciło mnie za serce to , że jest tutaj sama. Nie bała się do mnie zgadać. Złapała mnie za rękę i prowadziła do tej kobiety. Widziałem jej zarys już.

- Violetta ... kochanie.
- Znasz panią ?
- Tak. To moja dziewczyna. Pójdziesz ze mną ?
- A gdzie ? 
- Nie wiem. Coś wymyślimy. Pomogę ci dobrze ?
- Tak.
- Leon ...
- Jestem tutaj. Zaraz będziemy w domu.

Wziąłem ją na ręce , była na wpół przytomna. Zabrałem tą małą do domu. Diego się wkurzy , dziewczynka otworzyła drzwi. W salonie siedziała Camila z Roxy. Były bardzo zdziwione , że przyniosłem Violette no i Majka. Położyłem ją na kanapie.

- Krystian ...
- Leon nie Krystian. 
- Stary dom ... białe drzewo ... 
- Majaczy chyba. - Powiedziała dziewczynka
- Strzały ... krzyki ...
- Mamy krzyki. - Powiedziała Maja
- Chwila. Wiesz gdzie to jest ? 
- Tak.
- Zaprowadzisz mnie tam ? Tylko musimy iść po Diego. 
- Zajmę się Violą.
- Dzięki Cami.

Poszedłem do Diego. Jego pokój był cały rozwalony. Stół i krzesła złamane. Musi się na czymś wyżyć. Na podłodze leżała wielka mapa. Siedział na parapecie , wiem co czuje. Podszedłem do niego.

- Diego.
- Co ? Chcesz powiedzieć , że mam być silny ?
- Nie ...
- Gwałciłem ją , biłem , a i tak się zakochałem ? Jakim cudem ?
- Diego ...
- Miałem sie nigdy nie zakochać. 
- Chcesz wiedzieć coś czy nie ?!
- Co ?
- Znalazłem Violette.
- Co ? Gdzie ?
- Niedaleko naszego miejsce. Jakaś dziewczynka mnie tam zaprowadziła. Majaczyła coś tam chyba jest Krystian. Majka wie gdzie. 
- Kto wie ?
- Ta dziewczynka. 
- Przyprowadziłeś tutaj bachora ?! 
- Jej rodzice nie żyją. Kevin ich chyba zabił. 
- Cholera. A Fran ?
- Z Violettą się na razie nie dogadasz , ale Krystian. 
- Dobra jedziemy po niego.
- Ale ja prowadzę bo auto rozwalisz.
- Jasne.

Zeszliśmy na dół , Diego przyjeżdżał się Violettcie. Podwinął jej koszulkę i wskazał na małą ranę w kształcie V. Zamknął na chwile oczy i wyszedł z domu. Wziąłem na ręce Maje i poszliśmy. Jeździliśmy tym samochodem z pół godziny. Nie dziwie się ma cztery lata. Diego już się wkurzał. Nareszcie jesteśmy , stary budynek białe drzewo. Zostawiliśmy Maje zamkniętą w samochodzie. Weszliśmy do środka.
____________________________________________________________

 Rozdział XXXIX dla Martyny

Tak wiem więcej jakoś o Leonettcie. Jakoś lepiej było mi pisać. Nie wiem czy blokadą jest brak zainteresowania Diecescy. Może w tym tkwi problem. W kolejnym już znajdą Francescę nie będę przedłużać chyba.

1) Czy Krystian będzie w budynku ?
2) Dziewczynka zostanie u chłopaków na stałe ?
3) Jak chłopak namierzy Francesce ?