Rozdział 25

••• Francesca •••

Leże na łóżku w tej samej sali i próbuje sobie coś przypomnieć. Widzę coś przez mgłę , jakieś twarze i ludzi. Nie wiem jednak kto to może być. Jeśli chodzi o tego gościa co u mnie był to nie zgodziłam się z nim pójść. Jestem dorosła i mimo tego , że nic nie pamiętam nie mogą mnie do tego zmusić. Weszła do pomierzenia jakaś dziewczyna.

- Hej jestem Megan.

- Hej ... my się znamy ?

- Tak. Znaczy nie ... tak jakby. 

- Czyli ?

- To długa historia. Muszę zabrać cie do chłopaka.

- Nie trzeba. Leon już tutaj był. 

- Leon ?

- A nie ?

- Raczej Diego. - Rzekła

- Diego ? 

- No raczej miłosne love story. 

- Nic nie czaje ... 

- Czekaj ... tu pisze , że straciłaś pamięć. 

- No bo tak jest ?

- Ups ... masz numer do Diego ?

- Nie mam telefonu i kto to Diego ?

- Gość , który uwolnił cie z burdelu i chyba chodzicie.

- Skąd ! 

- Oj zaraz ci wyjaśnię.

Dziewczyna wyszła. Fajnie kolejna niezidentyfikowana postać. Wstałam wciąż się zastanawiając kto tak naprawdę mówi prawdę. Zjadłam śniadanie i zjawił się Leon. Nigdzie nie chciałam z nim iść.

- Jaka w ogóle Megan co ? - Spytał 

- Jakaś tam , ufam jej. 

- Francesca to normalne mówiłem ci tak jak z Diego. 

- Ona mówi , że  z nim chodzę. 

- Aaa wiem już ! To ta jego siostrzyczka. 

- Diego ?

- Tak. Proszę chodźmy. 

- No dobrze. 

Podszedł do mnie i chciał mnie pocałować. Zamknęłam oczy i uderzyłam go. To był sprawdzian. Tak jak się domyślałam oddał mi. Uderzył mnie otwartą dłonią w policzek. Może nic nie pamiętam , ale nie jestem wcale głupia. Wyszłam z sali i podbiegłam do nowo poznanej dziewczyny , która gadała przez telefon.

- On tutaj jest. Zabierz mnie stąd !

- Kto ?

- Leon ....

- Musimy załatwić wypis. 

- To chodźmy. 

- Wiem , że trudno ci w to uwierzyć , ale jestem twoją siostrą. 

- Mam rodzeństwo ?

- Tak jakby. 

Załatwiłyśmy wszystkie papiery i wyszliśmy na dwór. Tam wsiadłyśmy do samochodu. Nie wiem gdzie jedziemy , ale po incydencie z Leonem wole jechać z nią. Dojechaliśmy do domu. Na schodach siedział załamany chłopak.

 - Chyba jest smutny. - Powiedziałam

- Właśnie widzę. Pociesz go.

- Spróbuje. - Podeszłam do niego

- Przepraszam. Coś się stało ? - Uniósł głowę do góry

- Fran ... - Rzekł drążącym głosem 

- Ja ? 

- Francesca ! - Mocno mnie przytulił 

- Megan ? Kto to ? - Zaśmiałam się 

- Diego. Ona straciła pamięć. 

- Co ?! Dziecko ?! - Dotknął mojego brzucha

- Wszystko z nim w porządku. To z tobą jestem w ciąży ?

- Yyy ... można tak powiedzieć. Kiedy jej przejdzie ?

- Nie mam pojęcia. 

- Dziękuje Meg. - Powiedział 

- Głodna ... 

- Już Fran. Chodź Megan z nami.

Złapała mnie za rękę. Spojrzałam na Megan , która poszła z nami. Całkiem już nie wiem o co w tym wszystkim chodzi. Usiadłam z moją siostra (?) i po chwili Diego mój chłopak (?) przyniósł jakieś kanapki. Objął mnie ręką , a jego uśmiech nie schodził z twarzy. Gdy zjadłam uderzyłam go otwartą dłonią by znowu sprawdzić.

- Auć ? Jak nie smakują mogłaś powiedzieć. 

- Przepraszam ! - Wtuliłam się

- Za to było co ? - Zaśmiał się

- Bo Leon mi oddał. 

- Kto ?

- No podobno mój chłopak. 

- Jak to ?

- Nie wiem. 

- Leon ! - Krzyknął 

- Co znowu ? - Stanął jak wryty 

- To nie on. - Powiedziałam

- Leo u niej był jako ty. Znaczy chyba tak ?

- No miał taką obrączkę. 

- Zabić gnoja ? W ogóle hej śliczna panno. - Powiedział do Meg

- Witam. - Pomachała mu

Po tym całym dniu pełnym przygód zasnęłam w ramionach Diego. Wciąż się uśmiechał i mówił jak tęsknił. Opuszkami palców gładził moje ramie. Czuje , że go znam. W końcu tylko jego imię pamiętałam , nie mógł mnie skrzywdzić bo bym go nie kojarzyła.

________________________________________________________

Sorki , że wczoraj brak. Dzisiaj jest.

Kolejny chyba koło środy. Przepraszam , że tak rzadko są.

1) Leo pojawi się ponownie ?

2) Leon zakocha się w Megan ?

3) Diego będzie pilnował Francescy ?