Rozdział 48 [ Koniec ]

••• Krystian •••

  Opowiadałem mu o wszystkim , a głównie o tym że dziecko jest moje. Domyślał się tego od samego początku. Potem do pokoju wbiegła przestraszona Maja , a za nią Kasandra trzymając zakrwawiony nóż. Szybko ją obezwładniliśmy. Zbiegłem do piwnicy , Francesca była związana. Razem z Leonem ją uwolniliśmy i położyliśmy na materacu.

- Krystian ...

- Tak Francesca to ja. Jestem tutaj.

- Przepraszam ...

- Nie masz za co.

- Nie urodzę ci syna ... przepraszam ...

- Spokojnie. Będzie dobrze. 

- Zimno mi ... 

- Yyy ... Maja podaj tamten koc. Gdzie twój tata ?

- Po lekarza ....

- Sucho ... 

- Cholera gdzieś powinna być woda !

- Pocałuj mnie.  

Schyliłem się i złożyłem usta na jej zimnych ustach. Leon powiedział , że Diego śpi na górze pijany. Lekarz zjawił się szybko. Przeniosłem Fran na górę i położyłem na stole. Cała się trzęsła i stawała się sina. Momentalnie miałem łzy w oczach.

- Musimy wykonać szybką operacje.

- Co ?! Teraz ?! Tu ?! 

- Jest mała szansa na przeżycie. Jednak jeśli wyciągnę dziecko ...

- Dobrze. Niech pan to zrobi.

- Musi być zgoda matki.

- Jestem ojcem ! Kurwa ona umiera ! Już !

- Nie ! - Krzyknęła dziewczyna

- Skarbie musimy to zrobić. Ono już nie żyje rozumiesz ? Będziemy mieć ile chcesz dzieci. Dwójkę , trójkę , nawet całe przedszkole.

- Nie mogę ...

- Fran proszę zróbmy to. 

- Diego ?

- Nachlał się , śpi na górze. Proszę ... 

- Dobrze ... 

Mężczyzna wyjął różne przedmioty. Podłączył Francesce do jakieś monitora i kroplówki. Jednak widziałem , że jej stan jest coraz gorszy. Z każdą kolejną minutą traciła krew , a każdy oddech był dla niej coraz cięższy. Patrzyła na mnie przez zmrużone oczy , uśmiechając się. Doktor powiedział , że to przez środki znieczulające.

- Pan pilnuje czy serce bije. 

- Spoko. Śliczna patrz na mnie. 

- Krystian słodziaku. - Zaśmiała się 

- No twój słodziak. Dobrze się czujesz ?

- A ujdzie w tłoko. 

- Okej. Daj mi tutaj twoją słodką rączkę. 

- Masz za mnie wyjść. 

- Spokojnie. 

- Kupisz mi potem lody czekoladowe ? I truskawki !

- Co tylko będziesz chciała. 

 

Uśmiechnąłem się. Przez te środki Francesca zachowuje się jak na początku przez narkotyki. Wiedziałem , że wtedy nie będzie odczuwać bólu. Podczas operacji były małe komplikacje. Musiałem wykonywać resuscytacje gdy mężczyzna kończył zszywać. Ocknęła się z krzykiem. Lekarza poprawił jej koszulkę. Usiadła i wtuliła się we mnie zapłakana.

 - Już dobrze kochanie. 

- Zabiliście je ... 

- Były małe potknięcia , ale powinno być dobrze.

 - Powinno czy będzie ?

- Myślę , że będzie. O ile dziewczyna nie będzie się oszczędzać jak na razie by rany się dobrze zagoiły. I przychodzić na kontrolę.

- Dobrze. Zadbam o nią.

Wyjechaliśmy razem z Violettą , Leonem i Mają. Dziewczynka nie rozumiała czemu Diego nie pojechał z nami. Mieszkamy teraz w samym centrum Los Angeles. Minął już miesiąc od tego zdarzenia. Załatwiłem Francesce psychologa by poukładała sobie to wszystko. Byliśmy też u jej rodziców i wszystko wyjaśniliśmy. Dwa tygodnie temu dostaliśmy wiadomość od Camili , że Diego się powiesił. Ja z Leonem byłem na pogrzebie , ale dziewczyny nie chciały. Rozumiem je.

- Wujek ! - Krzyknęła Maja

- Tak ? Coś z Francescą ! - Krzyknąłem przestraszony

- Fran cie woła. 

- Kocie coś się stało ?

- Ta ... 

- Co się dzieje ? - Usiadłem obok 

- No ten ... psycholog powiedział ... no ...

- No mów.

- Że może jakbym chciała i ty byś chciał ... no to ...

- Fran proszę cie !

- Jestem gotowa na dziecko.

- Co ? To była wpadka.

- Nie chcesz synka ?

- Chce ! Ale myślałem , że ty ...

- Przyzwyczaiłam się , że mam brzuszek. No i , że będę 

mieć dzidziusia w domku. Jakbyś chciał to może ... 

- Całą gromadkę zrobimy. 

- Serio ?

- Tak , ale najpierw za mnie wyjdziesz. 

- Ale oświadczyny.

- Ty mnie o rękę prosiłaś jak byłaś w pół przytomna. 

- Nie pamiętam.

- Maja przynieś pudełko !

Dziewczyna patrzyła zdziwiona na mnie. Klęknąłem , a Maja podała mi czerwone pudełeczko. Francesca , aż się popłakała. Ślub był skromny. Leon , Violetta , która swoją drogą jest w ciąży , Maja i rodzice Francescy. Po dziewięciu miesiącach mieliśmy już synka Fransa , a po dwóch latach córeczkę Krystelle. Po tych ciężkich dla dziewczyny chwilach przyszły tylko lepsze i chociaż dużo się nacierpiała nigdy mi nie wspomniała , że żałuje jakiejkolwiek swojej decyzji.

________________________________________________________________ 

 Jestem zbyt dobra. Miało być złe zakończenie i nie ma. Chyba , że sobie to wyjaśnić że brak Diecescy. Nie mogłam się zdecydować jak zakończyć najlepiej wie o tym Justyna.