Rozdział 31

•••Diego •••

Odkąd odwiedzili nas Alex i rzekoma matka Francecy , dziewczyna dziwnie się zachowuje. Zaczęła majaczyć , krzyczeć i mieć skoki ciśnienia. Sądziłem , że to przez ciążę , ale to już była przesada. 

Po dwóch dniach od ich wizyty zemdlała. Jak wcześniej położyliśmy 

ją na kanapie. Jednak po godzinę , nadal się nie obudziła. Zawieźliśmy ją więc do szpitala. To czego się tam dowiedziałem zbiło mnie z tropu. Francesca została czymś otruta , nie wiadomo dokładnie co to jest.

Od czterech miesięcy jest w śpiączce. Lekarze robią wszystko by się obudziła , ale bez skutku.  Powiedzieli mi nawet , że może się nigdy nie obudzić , a dziecko wyjmą przez cesarki cięcie. Ciągle zmieniają jej kroplówkę , ale ona nadal się nie budzi.

Jestem u niej codziennie. Często coś gada , krzyczy lub płacze. Jej stan lekarze nazywają jako , że śni na jawie. Podobno z dzieckiem wszystko dobrze. Siedzę u niej póki mi pozwolą , czasem pozwalają mi zostawać na noc. Szpital stał się dla naszej trójki domem. Nauczyłem się już wszystkiego. Sam ją myję i przebieram. Całuje ją w usta , głupio sądząc że się obudzi. W bajkach to przecież działa , a tutaj nie.

- Hej Diego przynieśliśmy coś do jedzenia. 

- Hej wam , dzięki. - To był Leon z Violettą , są już oficjalnie parą

- Jak tam ?

- Nic , nawet nie ma na to nadziei. 

- A dziecko ? Znasz płeć ?

- Mógłbym , ale nie chce jej znać.

- Będzie dobrze brat.

- I co mam powiedzieć ? Mamy nie ma bo ona śpi ?

- Przecież ci pomożemy. 

- Tak ... to już za miesiąc ... 

- No przynajmniej będziesz miał cząstkę Fran.

- Nie chce cząstki , chce ją całą !

- Nie krzycz.

- Idę się przewietrzyć , zostaniecie z nią ? 

- Tak.

To już za miesiąc oficjalnie zostanę ojcem. Nie wiem jak sobie poradzę bez dziewczyny. Przecież to nawet nie jest moje dziecko. Musze się jednak nim zająć , ona by tego chciała. Nie wiem czy to chłopiec czy dziewczynka ,  nie chce tego wiedzieć. Poszedłem na górę , Violetta z Leonem byli na korytarzu. Chciałem otworzyć drzwi.

- Stój ! 

- Miałeś tam z nią być ! - Krzyknąłem 

- Minute potem tym jak wyszedłeś dostała drgawek. 

- Cholera ! Jak ona umrze zabije cie !

- Bo to niby moja wina ?!

- Tak ! 

 - To ty jej nie dopilnowałeś ! 
- No jasne oczywiście , że ja ! 
- Ej uspokójcie się. - Kłótnie przerwała Violetta

Jeden z lekarzy wyszedł i powiedział , że stan był ciężki , ale już wszystko zostało opanowane. Musieli wykonać cesarskie cięcie by uratować dziecko. Przyszło na świat miesiąc zbyt szybko , dlatego dali je na sale obserwacji i podłączone do jakieś sprzętu. Dowiedziałem się , że to dziewczynka. Od tej pory nie odstępowałem Francescy prawie na moment. Może sobie uroiłem , że to wszystko przeze mnie.

Po tygodniu pozwolili mi na chwile wejść i zobaczyć małą. Była
 bardzo malutka , taka bezbronna. Patrzyła na mnie tymi małymi oczkami , a jej usta układały się tak jakby się uśmiechała. Do sali wszedł lekarz. Wiedziałem , że to już mój czas by wyjść. 

- Tak wiem , już idę. 
- Nie o to chodzi , pana narzeczona ...
- Ona ... ona żyje prawda ?
- Tak ... wybudziła się.
- Co ? Naprawdę ?!
- Proszę nie krzyczeć ...
- Przepraszam. Dziękuje. - Przytuliłem mężczyznę

Od razu skierowałem się do sali Francescy. Nawet nie użyłem windy. Wbiegłem po tych wszystkich schodach. Siedziała na łóżku , widocznie zdezorientowana. Była osłabiono patrzyła na mnie tak jak przed chwilą mała dziewczynka. Bez zastanowienia podszedłem i mocno ją przytuliłem. Nie mogłem uwierzyć , że w końcu się obudziła.

________________________________________________________________

Więc mamy już dzidziusia. Wiem dziwnie to wszystko zrobiłam. 
Dziękuje za komentarze i pamięć o mnie. 

1) Czy Francesca pamięta Diego ?
2) Co tak naprawdę się stało 4 miesiące temu ?
3) Wcześniak przeżyje ?