Rozdział 18

••• Francesca •••

Po wczorajszych wydarzeniach czuję się dziwnie. Sama nie wiem czy go widziała , czy to tylko moja wyobraźnia. Gdy się obudziłam od razu dotknęłam wisiorka. Okej jest , czyli mi się nie przyśniło. Zjadłam śniadanie i chciałam już wyjść gdy zatrzymali mnie rodzice. Trzeba ich teraz namówić bym mogła dzisiaj pójść sama.

- Poczekaj chwile , znajdę kluczyki.

- Tato , wolałbym iść sama. 

- Córciu wiesz , że nie możesz.

- Nie mogę żyć w wiecznym strachu , pozwólcie mi proszę ... 

- Sama nie wiem ... - Powiedziała moja mama

- Przecież mnie wypuścił. Nie będzie mnie znowu porywał ...

- Nie boisz się ?

- Jakoś nie , proszę zaufajcie mi ...

- Dobrze. 

- Ale po szkole od razu do domu. 

- Jej ! Dziękuje ! Nie zawiodę wam !

Mocno ich przytuliłam , nie mogę uwierzyć , pozwolili mi. Sądziłam , że to nic nie da , a tutaj proszę mogę iść. Diego nie ma , jest we Włoszech , to musiało mi się wydawać. Zresztą nie wypuszczałby mnie by potem znowu porwać. Usłyszałem telefon , zamarłam gdy usłyszałam kto do mnie dzwoni.

D : Hej śliczna.

F : Diego ?

D : Ooo ... moja piękna bardzo spostrzegawcza.

F : Skąd masz mój numer ?

D : Nie ważne , idź prosto , za czerwonym budynkiem skręć w prawo.

F : Nie.

D : Potem w pierwszą alejkę , inaczej sam po ciebie przyjdę.

F : Czego chcesz ?

D : Czekam parę minut , bez numerów skarbie.

Rozłączył się ? Że co ? Skąd on ma mój numer , po co chce ze mną gadać. W ogóle o czym , chce mnie przeprosić ? Nie no to by hańbiło jego męską dumę , a raczej ego. Patrzyłam przed siebie , nie wiedziałam czy iść , ale i tak mnie znajdzie. Jakbym uciekła było by gorzej , może chce tylko pogadać. Poszłam tam , stał oparty o czerwony samochód z tym swoim durnowatym uśmiechem na twarzy.

- Jesteś ... stęskniłaś się? Nie sądziłam , że przyjdziesz.

- Po co mnie tutaj ściągnąłeś ?

- Wsiadaj.

- Co ?

- No wsiadaj to nic ci dzisiaj nie zrobię.

- To miało być pocieszenie ?

- Wsiadaj , zaznałaś tydzień wolności. Powinnaś mi za to dziękować. Dałem ci się zabawić przez tydzień , widzisz jestem świetnym facetem. 

- To żart ? - Zwątpiłam

- Nie , od dzisiaj wszystko wraca do normy. 

- Zapomnij ...

- Ostrzegam cie , wsiądź ładnie do samochodu Francesco. 

- Nigdy. - Podszedł do mnie i mów do ucha

- Jak grzeczna dziewczynka masz wsiąść. 

- Yyy ....

- Tak to są dreszcze , wiem że ci mnie brakuje ...

- To byłeś ty wczoraj ?

- Tak , a ty łyknęłaś haczyk. Uważają cie za psychopatkę.

- Co chciałeś tym osiągnąć ?

- Nie zdziwią się jak znikniesz po tych przewidzeniach. 

- Ale ...

- Usiądź grzecznie proszę. 

Otworzył mi drzwi , ah jaki dżentelmen. Jak wsiądę , porwie mnie , znowu. Jak zacznę uciekać , złapie mnie , mogłam ćwiczyć na wf zamiast się opierdzielać. Diego stał przy tych drzwiach , po dłuższym namyśle wsiadłam. Nie wierze , że sama pozwalam się porwać. Ucieczka by nic nie dała , po raz kolejny zostanę jego ofiarą na własne życzenie. Powiedział bym zapięła pasy. Nie dość , że dżentelmen to jeszcze taki troskliwy. Mijaliśmy znajome mi już budynki , szkołę , sklep.

••• Violetta •••

Po tym jak wczoraj Leon mnie pocałował dziwnie mi z nim rozmawiać. Niby nic nie zaszło , bo zrobił to by nic się nie wydało ,  jednak jest inaczej. Zaczęłam się pakować na ten wyjazd w góry. Do pokoju wszedł zadowolony Leon.

- Hej , pomóc ci w czymś ?

- Nie , dziękuje nie potrzebuje pomocy. 

- Wszystko gra ?

- Tak , czemu pytasz ? Słabo wyglądam ? Źle coś ubrałam ? 

- Nie , pytam bo się martwię.

- O mnie ?

- Nie o twój cień wiesz. Jasne , że o ciebie.

- Dlaczego ?

- Nie wiem , nie ma Diego. Czuję się za ciebie odpowiedzialny.

- To naprawdę słodkie. 

- To gotowa na wyjazd ?

- Tak ... ale wolałabym dzisiaj pójść do szkoły. 

- Dla mnie spoko.

- Serio ?

- Jasne , jutro zaczyna się weekend to akurat , możemy pojechać po zajęciach. 

- Dziękuje.

- Drobiazg.

Jakoś z tej radości przytuliłam go. Nie sądziłam , że się zgodzi. Chciałam z kimś porozmawiać o tym pocałunku. Z Cami nie jest jak dawniej , ale z Francescą bym mogła. Leon odwiózł mnie do szkoły. Ludmiła omijała mnie szerokim łukiem , jakie to było zabawne. Zobaczyłam Camile.

- Hej Viola.
- Hej Cami. Jest już Francesca ?
- Nie widziałam jej dzisiaj. 
- Hm ... dziwne , ale okej. Jadę w góry z Leonem.
- Fajnie masz. Nie mówiłaś , że ci się podoba nigdy.
- Tak wyszło. To był moment. Nie planowałam tego , on nie wiem.
- Raczej od dawna mu się podobasz. Już wcześniej widziałam jak na ciebie patrzy.
- Serio ?
- No raczej. jeszcze to wczorajsze. Mało kto by się odważył pocałować 
dziewczynę w szkole. Wszyscy o tym gadają , w sumie bardziej o was.
- No tak ...

Chciałam jeszcze z nią o tym pogadać , ale zadzwonił dzwonek. Nie mogłam skupić się na zajęciach. Zastanowiły mnie słowa Camili. Co jeśli Leon naprawdę się we mnie zakochał. Może chciał bym z nim zamieszkała bo mu się podobam. Muszę wybadać sprawę , nie che by między nami były nieporozumienia.




••• Diego •••

Andrea ... Francesca jest taka przewidywalna. Sama do mnie przyszła , nie musiałem się z nią nawet szarpać. Jest taka głupia , to nie koniec mojego idealnego planu. Wczorajszy poszedł gładko , łatwo dała się przekonać , że mnie widzi. Niczego się nie domyśliła , wszystko poszło jak chciałem.

- Wysiadaj. 
- Jesteśmy już ? To jakieś pustkowie. 
- Nie zadawaj głupich pytań. Musimy coś załatwić.
- Czyli co ?
- Powtórzę. Wysiadaj. - Wysiedliśmy z samochodu
- Teraz mnie posłuchaj , nagrasz filmik.
- Po co ?
- Nie przerywaj mi. Naprawdę Fran mogę stracić kontrolę i cie uderzyć. 
A szczerze nie chce mi się tego robić bo nie ma potrzeby.
- Okej ...
- Powiesz rodzicom , że masz chłopaka. Wyjeżdżasz z nim za granice.
- Zapomnij ...
- Nie prowokuj mnie ...
- Ale ...
- Francesca możesz to zrobić sama z dobrej woli. 
- Albo ? 
- Albo będzie po mojemu. - Wyjąłem broń , a jej oczy się zaszkliły
- Więc ? - Patrzyłem na nią
- Nie skrzywdzisz ich ?
- Nawet nie miałem zamiaru. Tylko ty jesteś moja. 
- Zgoda ...
- Grzeczna dziewczynka. Usiądź tam. Bez numerów.

Czarnowłosa usiadła na murku. Wyjęła telefon i popatrzyła na mnie. Kiwnąłem głowę na tak. Trzymałem broń w ręku , ale nie celowałem w nią. Dziewczyna nagrała to idealnie za pierwszy razem. Przy mnie wysłała nagranie. Po tym zniszczyłem telefon i wyrzuciłem go.


- Widzę , że jesteś bardzo posłuszna dzisiaj.
- Eh ...
- Ale to dobrze , zobaczymy jak będzie wieczorem.
- Diego ?
- Co ?
- Dlaczego mnie wypuszczasz , a potem znowu to robisz ?
- Bo mam takie możliwości. Chciałem byś poczuła jak jest beze mnie.
- Było lepiej ...
- Nie kłam widzę twoją radość. Przyzwyczaiłaś się do mnie.
- Wcale nie ...
- Ze mną będzie ci lepiej. Wsiadaj.

Bez słowa wsiadła do samochodu. Spokojnie zapaliłem papierosa. Nie ucieknie , nie ma gdzie uciec. Jest moja czy jej się to podoba czy nie. Nic z tym nie zrobi. Jest już na mnie skazana. Moja Francesca ... moja Andrea ...


______________________________________________________________________

Oto kolejne porwanie Fran. Tym razem inne niż wcześniejsze.
Jestem z tego rozdziału mega zadowolona. Głównie z części samego porwania. 
Leonetta też się pojawia gdzie nie gdzie.

1) Jak rodzice Fran zareagują na filmik ?
2) Cami ma rację ? Violetta wcześniej podobała się Leonowi ?
3) Francesca zaakceptuje to , że jest porwana ?

Drugi blog : http://dars131.blogspot.com/