Rozdział 37

••• Francesca •••

 Bałam się obrócić. Wiedziałam , że mój tato pozna mnie po oczach. Zawsze mi mówił , że mam oczy jedyne w swoim rodzaju i wszędzie je rozpozna. Nie wiedziałam co mam zrobić , zaryzykować i dać się rozpoznać czy uciekać. 

- Proszę pani ?

- Kochanie ? - Diego obrócił się do mnie

- Nie , do widzenia Diego idziemy. - Pociągnęłam go za rękę

- Co to miało być ? - Szepnął

- To mój ojciec.

- Weź nie mów z tym akcentem , dziwnie brzmisz. 

- Dobra , oni mnie szukają. 

- No chyba zauważyłem okej ? Trzeba się ich pozbyć. 

- Jeśli coś im zrobisz ! Nie ręczę za siebie !

- Ej słońce , mówiłem żeby znikli ze szkoły , a nie ich zabić. 

- Mam nadzieje. 

Zauważyłam jak Roxy i Camila stoją przy drzwiach , raczej chowają się. Czy one w tej chwili podsłuchują Leona ? Powiedziałam Diego , ze idę do nich i oddaliłam się. Nie mogłam się powstrzymać i wystraszyłam je słowem : Buuu.

- Co robimy ? - Spytałam 

- Leon szukał Roxy. 

- To czemu do niego nie pójdziesz ?

- Bo wtedy będzie wiedział , że to ja ? 

- Niby skąd ?

- Bo gadał ze mną , czyli z Violettą mówił że jej szuka. 

- Może coś podejrzewa. - Powiedziała Camila 

- Oby nie. 

- Na pewno nie. Przepraszam Violu. 

- Za co ? 

- Za to.

 

Otworzyłam drzwi i pchnęłam ją do sali. Leon akurat odwrócił wzrok więc to był idealny moment. Pociągnęłam Camile 

i poszłyśmy. Niech ma trochę prywatności. Teraz wszystko zależy od tego jak to rozegra. To jest jej i Leona moment.

••• Violetta •••

Zabije ją ... jak ona mogła to zrobić. Całe szczęście , że Leon tego nie widział. Szybko poprawiłam perukę , jeśli by spadła będzie totalny przypał. A to wszystko za sprawą Francescy. Chłopak się obrócił , widocznie był zdziwiony że tu stoję.

- Hej , przepraszam myślałam , że sama jest wolna. - Powiedziałam

- Nie szkodzi szukałem cie. 

- Mnie ? Po co ? Nawet się nie znamy. 

- Wiem dlatego chciałem to zmienić. 

- Em ... więc jestem Roxy. 

- Leon Verdes. 

- Miło poznać. - Rzekłam 

- Wiesz tak naprawdę to chciałem cie o coś spytać. 

- O co ?

- Nie poszłabyś ze mną na ślub mojej cioci ? 

- Yyy ...

- Wiem , że to nieco za szybko , ale on jest za 2 miesiące.

- No okej ...

- Do tego czasu moglibyśmy się poznać bliżej. 

- Zgoda. 

- To ja już ci zostawiam sale , może spotkamy się na następnej przerwie ?

- Jasne. 

- Przed szkołą ?

- Dobrze ... 

Chłopak wyszedł. Nie wierzę on zaprasza Roxy na ślub. Nawet się przecież nie znają , a on ją w ciemno zaprasza. Po prostu szok , a tak niby mnie kochał. Ja mu pokaże jak mnie kocha. Poszłam do dziewczyn i wszystko im powiedziałam. Chciałam to zakończyć , ale mi odradzały , nalegały bym się upewniła i nie kończyła tak szybko. Zgodziłam się chociaż nie chętnie. Na przerwie poszłam przed budynek , Leon siedział na ławce. Wzięłam głęboki wdech i poszłam.

- Hej ... 

- Hej , chodź siadaj śmiało.

- Dzięki , wiesz to trochę nie zręczne bo się nie znamy. 

- Ja czuję jakbyśmy się znali od zawsze. 

- Naprawdę ?

- Tak. 

- Ty chyba miałeś dziewczynę ? Tą ... Violette ?

- Skąd o tym wiesz ?

- W szkole gadali o waszym wielki związku. 

- No tak ... byłem z nią , ale już nie jestem. 

- Dlaczego ? Wybrała kogoś innego , nie mogłem jej zmuszać.

- I już jej nie kochasz ?

- Życie toczy się dalej ... jeśli kogoś kochasz daj mu wolność. 

- No tak ... 

- Nigdy nie pokocham nikogo tak jak ją , ale będę się starał.

- Nie chcesz jej odzyskać ?

- To nie ma sensu , ona jest z Federico , chce się zająć nami.

Leon dotknął mojej dłoni. On mnie kocha ? Ja już nic nie rozumiem , zbliżył się do mnie. Teraz chce pocałować Roxy ? Zamknęłam oczy i pozwoliłam mu na to. Złączył nasze usta , poczułam że łza spłynęła mi po policzku. Mówi że kocha mnie , a całuje Roxy. Gdy skończyliśmy , uśmiechnął się , ja nie wiedziałam co myśleć.

- W okularach ci ładnie.

- Co ?

- Ale te czerwone włosy już nie do końca. 

- O co ci chodzi. 

- Violu nie jestem taki głupi jak myślisz , wiem że to ty. 

- Ale ...

- Potrafię rozpoznać osobę którą kocham. 

- Czyli wiedziałeś ... 

- Tak.

- Od dawna ? 

- Od drugiej lekcji , nie było ciebie jako Violetty domyśliłem się. 

- No tak ... 

- W co ty grasz ?

- Bo ja ... 

- Nawet mi się to podoba , mogę się z tobą umawiać jako Roxy. 

- Co ? Nie jesteś na mnie zły ?

- Nie , no i zgodziłaś ze mną iść na ślub. 

- Ale ...

- Nie ma żadnych ale. Zerwij z Federico czekam tutaj na następnej przerwie. 

- Leon ... 

- Też cie kocham.

Pocałował mnie w czoło i poszedł. Co tutaj się odbyło ? On wiedział ? Czy on mnie poprosił o chodzenie ? Mam tak dużo pytań , a brak odpowiedzi. Odczekałam chwile i w szoku poszłam na lekcje. Tym razem jako Violetta , spojrzałam na Leona. On jedynie się uśmiechnął i puścił mi oczko. Dziewczyny wypytywały jak spotkanie , ale nie mogłam wydusić z siebie żadnego słowa.

••• Francesca •••

Violetta jest okropna.  Ja się tak staram , a ona nie chce mi nawet powiedzieć jak z Leonem. Całą lekcje siedziała zamyślona. Nie miałam ochoty iść na ostatnią lekcje , zresztą to był taniec , a Diego nie lubi jak się przemęczam. Pojechaliśmy do domu. Wysiedliśmy i szliśmy ścieżką , Jakiś samochód podjechał. Powiedział , że to jego mama. Gdy zobaczyłam ten samochód , stanęłam w miejscu. Miałam wrażenia , że skądś go kojarzę. Chłopak podszedł do mnie , ale nie reagowałam na to. Złapał mnie za rękę wtedy na niego spojrzałam. On uśmiechnął się.

- Idziesz czy będziesz tak stała ?

Te zdanie coś mi przypomniało. Coś z mojej przeszłości , gdy siedziałam z przyjacielem na dywanie u mnie w domu. To wtedy dał mi ten naszyjnik przed moimi 10 urodzinami. Stałam w miejscu i wszystko do mnie wracało.

- Pamiętaj że zawsze przy tobie będę. 

- Wiem. 

- I nigdy się nie rozstaniemy , nawet jak będziesz z kimś innym.

- Przyjaciele na zawsze. - Uśmiechnęłam się

- Tak Andrea , cokolwiek by się działo zawsze będę niedaleko ciebie.

- Bardzo cie kocham. 

- Ja ciebie też. 

- Córciu. - Do pokoju weszła mama

- Tak ?

- Ja jadę na zakupy zostaniesz z wujkiem. 

- Dobrze. 

- Aaa jest już piętnasta. 

- To ja pójdę na obiad. - Rzekł

- Ale wrócisz ?

- Jak będę mógł. Idziesz czy będziesz tak stała ?

- Gdzie ? - Spytałam

- Pożegnać mnie wariatko.

- Już Diego. - Przytuliłam go

Diego ... on tak się nazywał. Pan D to Diego. Dlatego samochód wydaje mi się znajomy. To jest jego mama , jeździ tym samym samochodem co kiedyś ? Może to przypadek i to nie prawda. Przecież gdyby to była ona ... to by znaczyło ... że Diego ... mój przyjaciel z dzieciństwa ... to on mnie porwał ?

_______________________________________________________________________

Tada ! Tak dzisiaj dwa rozdziały !

Rozwalę wam Diecesce buhahahah , a do tego początek Leonetty ?

1) Violetta zostanie dziewczyną Leona ?

2) Dalej będzie się przebierać za Roxy ?

3) Francesca wybaczy Diego kłamstwo i porwanie ?